نقدی بر مقاله‌ کوروش اعتمادی با عنوان » محتوا ی حکومت» و نه » حکومت آلترناتیو» محور همبستگی‌ ملی‌

اخیرا از سوی‌ آقای کوروش اعتمادی مقاله‌ای در سایت آزادی بیان درج گردید که نگارنده را بر آن داشت که در نقد نظرات ایشان چند سطری را قلمی کنم. ایشان در مقاله‌ فوق الذکر، با طرح یک سری بدیهیات که هر انسان سیاسی با ترم‌های آن آشناست، با زیرکی خاص خویش یک پرسش غیر واقعی‌ را مطرح می‌کند. پرسش این است : " چه باید کرد تا تمام نیروهای اپوزیسیون با هم متحد شوند؟" . البته پرسش فوق در این مقاله ذکر نشده است، اما مضمون مقاله فوق الذکر ، طرح این پرسش ، و پاسخ ایشان به پرسش مورد نظر می‌باشد.

آقای اعتمادی در این مقاله ابتدا یک حکم بزرگ صادر می‌کند. او می‌‌نویسد : " بستر همکاری و آشتی‌ در بین بخش وسیعی از اپوزیسیون دور از ذهن نیست ، که بی‌شک اگر این رخداد تحقق یابد، دوران فرمانفرمایی ملایان به پایان خواهد رسید".
از قرار معلوم  ایشان اعتقاد دارند سرنگونی ملایان،  کار " بخش وسیعی از اپوزیسیون" است و نه مردم. و  در نگاه ایشان مردم گویا به هواداران نیروهای اپوزیسیون تقسیم شده اند که با آشتی‌ نیروهای اپوزیسیون، به اتّحاد می‌‌رسند و به حکومت  ملایان پایان خواهند داد. این نگاه نه واقعی‌ است و نه حقیقتی در این گفتار وجود دارد. مردم قبل از این که به هوادار این یا آن گرایش سیاسی ، و یا این گروه و آن گروه اپوزیسیون تعلق داشته باشند، به طبقات گوناگون تقسیم شده اند. البته در سراسر این مقاله، هیچ اشاره‌ای به مبارزه طبقاتی نمی‌شود. در ادامه خواهیم دید که اصولاً آقای اعتمادی، به این مساله کاملا به اعتنا هست.
ایشان در ادامه می‌‌نویسد؛ " علیرغم "صراحت در گفتار" کماکان شاهد هستیم شکل گیری یک نهاد اپزیسیونا ل فراگیر، دموکراتیک و سکولار که تعداد وسیعی از نیرو‌های سکولار که که تعداد وسیعی از نیروهای سکولار را در خود جای دهد به سرانجام مطلوبی نرسیده است.
منظور آقای اعتمادی از عبارت " صراحت در گفتار" ، در جملهٔ فوق الذکر چیست؟  چه کسانی‌ را شامل می‌‌شود؟ در ادامه خواهیم دید که  " صراحت در گفتار" چه معنایی  می‌ دهد!
آقای اعتمادی در بخش دیگری در مقاله فوق الذکر می‌‌نویسند که:" آنچه که در این رابطه جهت یک ائتلاف گسترده در سطح اپوزیسیون مطرح هست مساله محتوی نظام سیاسی آینده ایران است که منافع همه گروه بندی‌های سیاسی اپوزیسیون را که به سکولاریسم ، دموکراسی ، منشور جهانی‌ حقوق بشر، آزادی‌های بی‌ حد و مرز سیاسی، مدنی فرهنگی‌ باور  دارند تامین خواهد کرد".
در اینجا این پرسش مطرح میشود که تکلیف کسانی‌ که به " نفی مالکیت خصوصی بر ابزار تولید " اعتقاد دارند چه می‌‌شود؟ البته پاسخ آقای اعتمادی مشخص است،" تا اطلاع ثانوی مبارزهٔ طبقاتی ممنوع!". چرا؟ چرایش ساده است. برای پیدا کردن چرا ی این قضیه کافی‌ است به انتهای این مقاله نگاهی‌ بی‌ اندازیم   و ببینیم موضوع چیست.
ایشان در پایان همان مقاله می‌ نویسند: " همان طور  که در گذشته هم تاکید داشتم فرم نظام سیاسی ، چه نظام پادشاهی پارلمانی و چه جمهوری پارلمانی چندان مهم نیست، آنچه که در درجه اول حایز اهمیت هست محتوی نظام است کار حق مشارکت عموم جامعه را از طریق ابزارهای دموکراتیک دولت تامین و تضمین خواهد شد.  همانند همهٔ اشکال حکومت‌های دموکراتیک ، شکل نظام تابع ای است از محتوی نظام".
اولا، " صراحت در گفتار " که آقای اعتمادی از آن صحبت می‌‌کنند، در میان سلطنت طلبان ( بخوان پهلوی چی‌ ها ) یافت نمی‌‌شود.  پهوی طلبان بهتر است با صراحت نظر خود را در رابطه با " کودتا ی ۲۸ مرداد " بیان کنند.  از قدیم گفته اند " شتر سواری دلا دلا نمی‌شه!" " صراحت در گفتار" معنا و با ر خاصی‌ در دنیای سیاست دارد. اگر کسی‌  " صراحت در گفتار" دارد، قبل از هر چیز بهتر است نظر خود  را در باره اعدام مبارزین قبل از انقلاب نیز اعلام کند! کردار حکومت پهلوی در این مورد ، چیز دیگری را نشان می‌‌دهد. اگر " بچه شاه سابق " ادعا دارند ، بر خلاف پدرش، " دمکرات هست، بهتر است که قبل از دعوت از اپوزیسیون، جهت همکاری، ابتدا با " صراحت در گفتار" نظر خود را در رابطه با حکومت پدرش و " کودتای ۲۸ مرداد اعلام کند!
به آقای اعتمادی که " صراحت در گفتار" را دوست دارند، دوستانه عرض کنم،  که به عنوان یک ایرانی‌ ، به سر‌ سوزنی از یک حکومت جمهوری و دموکراتیک سکولار، که در آن به لغو  مالکیت  خصوصی و نفی  استثمار برسیم کوتاه نمی‌‌آیم. اتحاد اپوزیسیون که شما به آن اعتقاد دارید ، تنها این معنا را دارد، " استبداد"!
 اتحاد مورد نظر شما، یعنی استبداد! حتی برای رسیدن به یک حکومت دموکراتیک از نوع غربی آن هم، " پهلوی طلبان" ، به عنوان یک متحد از جملهٔ مردودین هستند! در ضمن، در هیچ کجای دنیا آزادی بی‌ حد و مرز سیاسی، امکان ندارد، قانون اساسی‌ در هر مملکتی ، حد و مرز فعالیت سیاسی را مشخص می‌‌کند. این مورد در تمام قوانین اساسی‌ کشور‌های غربی که اشاره کردید صادق است.  به طور مثال در کشور آلمان، تحقیق در مورد "هلوکاست" ممنوع است.
گفتید که " محتوای حکومت" مهم است و نه شکل آن.  به شما که گویا فلسفه هم مطالعه کرده و در همان مقاله ، به این موضوع اشاره داشتید، نکته‌ای را بگویم، اتفاقا " فرم" و " محتوا" ۲ روی یک سکه هستند. فرم جدا از محتوا نیست. بازگشت به" حکومت  پهلوی"، یعنی باز تولید استبداد.  بین پهلوی سوم و آن  دو تای اولی‌ فرقی‌ موجود نیست. و " عدم صراحت در گفتار" پهلوی سوم ، خود دلیلی‌ بر این مدعا است. در ضمن بهتر است آقای اعتمادی، کمی‌ هم به " صراحت در کردار" توجه کنند! مدت هست ، که میزان عمل سیاسی. کردار است و نه گفتار. ما در جهانی‌ زندگی‌ می‌‌کنیم که تمام مستبدین آن ، از " دموکراسی" حرف میزنند اما در عمل چیز دیگری را نشان میدهند.
سرنگون با د رژیم فاشیستی ج.ا
زنده با د سوسیالیسم
سعید صارمی ۱۳۹۰ ۰۱ ۰۳