تدافعی بودن مبارزات علیه اعدام

طی چند سال اخیر  دفاع ازمحکومین به اعدام برجسته ترین نوع مبارزه علیه این احکام درسطح جامعه بوده است.این مسله بیشترموضعی تدافعی است که به مواردی خاص ومطرح شده ازطرف فعالان حقوق بشروسایرارگانهای سیاسی ومدنی پیگیری شده و معمولازمانی که حکمی صادریااجراشده است درسطح جامعه نمود اعتراضی پیدا می کند.

لزوم تهاجمی شدن این عرصه مبارزاتی بخصوص زمانی که قوانبن اعدام به عقب رانده می شود بخوبی ملموس وجای خالی آن رادرسطح جامعه می شود دیدوباتمامی تلاش هایی که جوانان شجاع وشریف و زحمتکش درعرصه های مدنی مثل کودکان وزنان و.. دارند بازکافی نبوده و لازم است عرصه رابیشتربرحاکمان ومجریان حکم اعدام  تنگترکرد وبتوان توجه و حمایث بیشترمردم رابرای مبارزه ای گسترده تربه میدان آورد.افشای ماهیت احکام اعدام واهداف واقعی آن باید بیشتردردستورکارفعالان حقوق بشروهمه ما باشد.تا بتوانیم انسانهای شریف رادریک پیکارتهاجمی و گسترده به صف نموده وآحاد مردم رامتوجه کرد که این اعتراضات صرفا سیاسی نیستند بلکه کاملا پایه ای انسانی دارد وخطری است که پایه های انسانیت را متزلزل کرده وابزاری جزبرای سرکوب معترضین جامعه وتداوم حاکمیت حکام نبوده و نیست. هجوم به تفکرمقبولیت اعدام سیاسیون و غیره سیاسیها وظیفه هرانسان شریف و آزادیخواه است.وباید همیشه وهمه جا ماهیت آن را افشاکرد.بایدنشان داد هیچ جبرانی دراین احکام نهفته نیست هیچ حقی گرفته نخواهد شد هیچ عبرتی آموخته نمیشود وموجب بیمه کردن اجتماع از ناهنجاری وجنایت نخواهد شد.بلکه قباحت کشتن همنوع را درجامعه می شکند وخود قتلی دیگری است.آزدی بیان عقیده یک حق بی شرط وشروط انسان است وجامعه پذیرای اذیت و آزارواعدام هم نوع خود نیست.اعدام شایسته فرزادکمانگرهای معلم و حبیب لطیفی های دانشجونیست اعدام شایسته انسانهای آزادی خواه وبرابری طلب نیست  شایسته هیج انسانی نیست .