از برلین تا شمال افریقا؛ از پایان تاریخ تا روز مبادا

یک یادداشت کوتاه

سی و دو سال از انقلاب ایران می گذرد؛ انقلابی که از سوی مشاطه گران و ایدئولوگ های بورژوازی "آخرین انقلاب کلاسیک جهان" لقب گرفت. "مرگ کلان روایت ها" اعلام شده بود و همراه با آن استحاله ی "سوژگانیت جمعی" در کوس و سرنا جار زده شد. ده سال بعد دیوار برلین فرو ریخت، و با فروپاشی "سوسیالیسم واقعاً موجود"، دکوپاژ تکمیل شد: اینک "پایان تاریخ". عصر آرمان و امید ظاهراً بسر رسیده بود، اصلاحات خجولانه، کودتاها و "انقلابات مخملین" یکه تازان عرصه ی تغییر قلمداد شدند، و جهان بدین گونه به رخوتی مرگبار دچار شد ــ اما این خاتمه ی داستان نمی توانست باشد، و نبود.