زمانی که «تحزب» وبال گردن «سیاستی» میشود

برای بار دیگر حزب کمونیست کارگری-حکمتیست ثابت کرد که هنور همان حزب منصور حکمتی است،" حزب اشخاص نيست، حزب کلمات قصار نيست، حزب محافل نيست. حزب سکوتهاى پرمعنا و شعارهاى بى معنا نيست. اين يک حزب سياسى است. برنامه دارد، اساسنامه دارد، رهبرى انتخابى دارد، مصوبات روشن دارد.." *… آری حزب رهبران معنوی هم نیست…

اینجا آزادی هست، اما…

 (یاداشتی کوتاه)

شعار" نان و آزادی" جوابش گلوله است، تفاوتی ندارد در کجای جهان سر داده شود. تفاوتی ندارد این دولت حافظ سرمایه، دولت مبارک، بن علی، خامنه‌ای یا بوتفليقه باشد .

موضوع انشاء : قیاسهای مع‌الفارق بین انقلابات شمال آفریقا و جنبش سبز ایران

مقدمه :
مدتهاست نمی‌خواهم بنویسم  چون هر بار از سیاست خواستم، بنویسم قبل از هرکس خودم را راضی نکرد. توهین می‌دانستم بسان بعضی از رفقا بنویسم: " با اینکه اطلاعی از مصر ندارم، اما….." . دیشب درفیسبوک رفیقی گلایه کرد و گفت : "بجای متلک پراندن (همان کامنت گذاشتن در فیسبوک) بهتر است بروی و در چهار مقاله نشان بدهی رادیکالیسم‌ات را"  و من نیز تحریک به نوشتن این انشاء شدم.