بایگانی
«پروژه»های سازش با رژیم
* چرا همیشه میبایست برگزار کنندگان اصلی این نوع «کنفرانس» ها ناپیگیرترین شخصیت ها و گروه های سیاسی ی باشند که در طی همهء این سالها این وظیفه را داشته اند با تدوین و تنظیم شعارها و تئورهای سازش، به بقای جمهوری اسلامی یاری رسانند؟
ما دوباره از «ماه» فریب خواهیم خورد
جهانِ وانفسا و بی اخلاقی است. وجه بارزِ حوزهِ سیاست اش دورویی و خُدعه گری است. دولت ابزارِ حکومتی است، نه وسیله ای برای پاسخگویی به مطالبات مردم، تا بدینوسیله منافع قدرتمداران تأمین و حفظ گردد. شعارِ دفاع از حقوق بشر صرفا ً تزیین ویترینِ دولتمردانی است که در پی جاه و مال به دنیای سیاست کشیده شده اند. در دنیای تحت سیطره دیکتاتورها، مردم فاقد ابزارِ مؤثر برای احقاق حقوق پایمال شده خود میباشند. روشنفکران این جوامع در بندِ منافع تنگِ فرقه ای خود، مقابل یکدیگر و پراکنده، فقط به ماندگار شدن دیکتاتورها در قدرت یاری میرسانند. جهان زورمداران ناچار است در خلاء آلترناتیو مردمی، برای حفظ منافع خود گریزگاهی جهت سازش با یاغیان در قدرت نشسته بیابند. باز تولید این دایره بسته قدرت؛ حکومتهایی برآمده از زد و بندهای مافیای جهانی است که جنگ و ویرانگری، سرکوب و زندان ره آورد معمول آنها است. برای برون رفت از این مدار بیعدالتی راه حلی تصور نمیشود، مگر آنکه روزی روشنفکران و مردم بدین آگاهی دست یابند که همه در یک نظام دمکراتیک مردم سالار، فارغ از هر باورِ سیاسی ی، از منافع یکسانی برخوردارند و جایی برای ماندگارشدن دیکتاتورها در این جهان وجود ندارد.
چرا« انتخاباتِ آزاد» در جمهوری اسلامی امری است ناممکن
نخستین شرط برگزاری هر انتخابات آزاد، آزادیهای سیاسی و مدنی گسترده ای است که میبایست بدون هیچ پیش شرطی از سوی دولت بر پایه یک قانون اساسی دمکراتیک و مدّون شده ای برای همهء گرایشهای سیاسی در جامعه تضمین و فراهم گردد. پیش شرطهای دیگر برای انجام یک انتخابات بواقع آزاد عبارتند از؛ تضمین آزادی فعالیت و تبلغات برای احزاب سیاسی با گرایشهای سیاسی کاملا ً متفاوت، آزادی کامل مطبوعات متعلق به همهء گرایشهای سیاسی و اپوزیسیون، آزادی کاملِ فعالیت و تبلیغات برای همهء نهادها و تشکل های مدنی و صنفی وابسته به هر قشر و گروه اجتماعی، فراهم آوردن امکان تبلیغات آزادانه سیاسی از رسانه های عمومی برای همهء گروه بندیهای سیاسی و تضمین امنیت حقوقی برای مخالفین سیاسی و رسانه های عمومی مستقل که قادر باشند تخلفات انتخابات و حکومتگران را بطور گسترده منعکس و به نقد کشند. در واقع این پیش شرطهای اولیه ای است که هر نظام سیاسی دمکراتیکی میبایست آنها را رعایت کند تا امکان برگزاری یک انتخابات آزاد ممکن گردد. با برشمردن همین شروط جهت برگزاری انتخابات آزاد این پرسش مطرح است که تحقق کدامیک از این اصول در جمهوری اسلامی ممکن است که ابراز میدارید؛ قانون اساسی جمهوری اسلامی به لحاظ حقوقی دارای ظرفیت های سیاسی است که اگر بدرستی و کامل رعایت شوند برگزاری «انتخابات آزاد» در آن دور از ذهن نیست؟
من از آیندهِ ایران سخت بیمناکم
* آیا لحظه ای به این موضوع اندیشیده اید که اگر گزینه تحریم در منصرف کردن جمهوری اسلامی در پیشبرد برنامه های اتمی اش نتیجه بخش نباشد، جامعه بین المللی چه راهکار دیگری برای مقابله و یا حل معضل هسته ای خود با رژیم اسلامی برخواهد گزید؟
در امتزاجِ با مدنیت شهرنشینی و تحقق دمُکراسی همه ذینفع هستیم
* امّا ما از سویی از هم پاشیده ایم، چرا که مفهموم مدنیت شهری هنوز در بین ما آن معنای واقعی خود را بازنیافته است و برخی در پسِ این کوچه ابهام و سرخوردگی هنوز محور «آشتی» و «همیاری» را «آرمانشهر» ی میپندارند که «آرمانشهر» همگان نیست. به گونه ای در خزانِ تنوع رنگها، گرد کورسوی چراغ نفتی میچرخند، تا با رنگ ماتم، مرگِ مدنیتِ شهرنشینی را به «جشنِ» سیادت بی فروغ خود تبدیل کنند. محوریت جمهوریخواهی و یا فقط مشروطه خواهی حکایتِ همان اندیشه غیر مدنی است که حکم سکوتِ مرگباری را در باغِ زیبای رنگها پیغام آورده است. حکمی که در ستیز با همگرایی، با هم زیستن و باهم دوستی کردن، مدنیت ستُرگ شهر را به چالش فراخوانده است.
«اپوزیسیونِ» پُشتِ درهای بسته
شاید هم این امرِ بسیار شگفت انگیزی با وجودِ چنین «اپوزیسیونی» نباشد که 33 سال رژیمی بر ایران مُسلط گردد، که با تاراجِ ثروت ملی مردم ایران به قصد ترور و آشوب در خاورمیانه و تثبیت خود در پناه بمب اتم، همچنان بر اریکه قدرت تکیه کند و صلح وثبات سیاسی در جهان را به سُخره بگیرد. رژیمی که در طی 33 سال حاکمیت جابرانه اش، همهء ثروت و خاک ایران را به ارزانی به همدستانِ بین المللی اش ببخشد، امّا همچنان آسوده خاطر، امّا مرگ آفرین، بر چهره تابناک ملتی بزرگ، خیره سرانه لبخند بزند. امّا پرسش این است که چگونه است چنین رژیمی با این همهء ویژگیهای نامردمی اش، همچنان بر مسند قدرت است وبه وجودِ سر تا پا ننگینِ خود نیز «مفتخر»؟ برای من بزرگترین دلیل ماندگار بودنِ جمهوری اسلامی تا بامروز با همهء خصایل ضد بشری اش تنها یک چیز است که این جمهوری مذهبی، اپوزیسیون ندارد.
چرا پول ملی کشور سقوط کرد؟
این چه انتظاری است که داریم، پول ملی کشور میبایست در این نظام غیر ارزشی، ارزشی ثابت و پا برجایی داشته باشد، در حالیکه از همان روز نخست اساسِ اقتصاد مملکت به دست جماعتِ بی کفایت افتاد که تاریخا ً به اقتصادِ انگلی رانت خواری خو کرده اند ؟!
نظم جدید جهانی آرایشی نظامی دارد
بنظر نمیرسد جمهوری اسلامی در این رقابت سیاسی که قدرتهای بزرگ جهانی براه انداخته اند، نفی برد. امّا در این لحظات حساس تاریخی بعنوان شهروندان ایرانی، میبایست یک واقعیت را بپذیریم که جنون قدرت واندیشه توسعهء «امپراطوری» اسلامی از سوی سران جمهوری اسلامی، ایران را در ورطه سقوطِ هولناکی قرار داده است که یقینا ً بی تفاوتی ما نسبت به آنها به معنای تحقق فجایع غیرقابل جبران است. بی تردید تا زمانیکه جمهوری اسلامی پا بر جا است خطر تحریم، وقوع جنگ و حمله به مرزهای ملی کشورمان وجود دارد. بقای ایران به همّتِ و ابتکار ما مردم، همهء شهروندان ایران،گرهِ خوردهِ است که در زمانِ مقتضی نظام مذهبی حاکم بر کشورمان که عامل همهء نابسامانیهای سیاسی و اجتماعی در ایران و تحریکات نظامی خارجی بر علیه مرزهای ملی کشورمان میباشد، از قدرت ساقط کنیم. بی شک بی تفاوت ما به آنچه که در داخل کشور رخ میدهد و یا به بحران جنگی که در محدودهِ جغرافی ایران در حال شکل گیری است، زمینه ساز تشدید بحرانهایی خواهد بود که ایران را در کام مرگبار خود درهم خواهد شکست.
چرا میبایست هویت اسلامی جمهوری اسلامی انکار شود؟!
چرا میبایست هویتِ اسلامی جمهوری اسلامی انکار شود؟!
جمهوری اسلامی از همان خشتِ نخست خود، «استوار» بر ستونِ خیمه اسلام و سنت پیغمیر بنا شد، اگر چه رهبران کنونی این نظام هنوز این جرأت را نیافته اند مو بمو همهء قوانین قرآن و فرامین پیغمبر در صدر اسلام را در ایران پیاده کنند. بی تردید جمهوری اسلامی یک نظام سیاسی – مذهبی است که پیشتر از منافع گره معینی از شهروندان ایرانی حمایت میکند. این نظام بنیادگرای اسلامی نمایندگی سیاسی مردم ایران را نمیکند و اساسا ً هیچ ربطی به تاریخ، فرهنگ و سننِ کهن مردمانِ این مرز و بُوم ندارد. به همه جهانیان اعلام کنید جمهوری اسلامی پدیده ای است مستقل و خارج از استاندارد سنن و فرهنگ ملی مردم ایران و بر علیه منافع ملی ایران عمل میکند. به همهء جهانیان بگویید در کشمکش خود با جمهوری اسلامی حساب مردم ایران با حکومت را یک کاسه نکنید و اگر در این دعوای قدرت قرار است از کسی بازخواست شود و یا کسی مورد تهاجم قرار گیرد؛ جمهوری اسلامی است نه ایران نه مردم ایران.
کوروش اعتمادی
13 ژانویه 2012
حضور القاعده در ایران، از آغاز تا بامروز
این واقعیتی است تجربه شده که اگر آمریکا و هم پیمانان بین المللی اش در گامِ نخستِ مقابله خود با جمهوری اسلامی به گزینه نظامی متوسل نشوند و در مقابل طرح تحریمهای اقتصادی یکپارچه ای را علیه جمهوری اسلامی به اجراء بگذارند، این اقدام تنبهی جمعی به معنای مقدمه جدی ترشدن بحران است که هیچ راه حلی منطقی و بدون نزاع رو در رو را نمیشود برایش متصورشد. به همانگونه که وقتیکه آمریکا و هم پیمانانش متوجه شدند راهی برای توافق با رژیم صدام حسین باقی نمانده، ابتداء به تنبیهات اقتصادی روی آوردند که در واقع تحریم اقتصادی مقدمه ای شد برای اجرای گزینه نظامی و اشغال خاک عراق در سال 2003. پس اعمال تحریمهای یکپارچه اقتصادی غرب علیه جمهوری اسلامی به معنای عدم توافق تهران با جامعه بین المللی است که نهایتا ً گزینه نظامی آخرین و بدترین شکل ممکن برای خروج از بحرانی است که غرب در رابطه با تولید سلاحهای کشتار جمعی با جمهوری اسلامی دارد. از سویی دیگر آگاهیم که جمهوری اسلامی تجربه حکومتهای هم مسلک خود در خاورمیانه را در پسِ ذهن دارد و مشاهده کرده است که قذافی علیرغم پذیرش تمام خواستهای غرب در کنار گذاشتن و تسلیم همهء پروژه های تولید سلاح های کشتار جمعی به چه سرنوشت دردناکی مواجه شد. از همین رو است که سران جمهوری اسلامی کاملا ً واقف هستند حتی به کنارگذاشتن همهء برنامه های هسته ای پنهان خود بمعنای خلاصی از فشارهای دول غربی نیست. از همین رو تا آنجائیکه ممکن است میبایست در مقابل همهء فشارها ی جامعه بین المللی مقاومت کند تا بگونه ای موجودیت خود در صحنه سیاسی منطقه و جهان را حفظ کند. امّا آنچه که میشود در رابطه با سرنوشت حکومتهای یاغی در منطقه تصور کرد و پیش بینی کرد، فروپاشی و سقوط ذلت بار آنها است که توان تطابق خود با نُرمهای امروز جامعه جهانی را ندارند. و بدون شک این وضعیت نابهنجار بار مسئولیت روشنفکران و فعالین سیاسی این جوامع را صد چندان میکند با این پیش مقدمه که همه بطور جدی میبایست در اندیشه تدبیر عاجلی باشند تا خلاء سیاسی پس از فروپاشی رژیم های توتالیتر در منطقه را با آلترناتیو مدرن و دمکراتیک جبران کنند.
سپاه قدس،محور سیاستهای خارجی حکومت
اینکه جزئیات توافقات اخیر بین نماینده دولت آقای باراک اوباما، ویلیام برنز، و نماینده دولت احمدی نژاد، سعید جلیلی، چه بوده، برای بسیاری نا روشن است. اما نتایج و یا توافقات پشت پرده این تماسها هرچه بود بسود جنبش رهائی بخش مردم ایران علیه جمهوری اسلامی نبود، چرا که همزمان با آغاز این گفتگوها خبر میرسد که دولت آمریکا کمک های مالی خود به ًمرکز اسناد حقوق بشر ایران ً را قطع میکند که شاخص های اصلی فعالیت های این مرکز؛ ترویج حقوق بشر و حمایت از جامعه مدنی در خاور میانه بوده. در همین رابطه آقای اخوان، استاد حقوق بین الملل در دانشگاه ًمک گیل ً کانادا و عضو هیات امنای این مرکز در مصاحبه ای با بی بی سی فارسی میگوید:
پیش از هر چیز تبیین محورهای یک آشتی ملی مهّم است
یقینا ًهر یک از ما برای پیشبرد اهداف سیاسی خود، نیازمندِ به فضای بازِ سیاسی هستیم که اصلِ نخستینِ بنیادِ دمکراسی است. دموکراسی و فلسفه توجیه آن یعنی آزادی بیان و اندیشه بدون حد و حصر و یا حوزه عملی آن، انتخابات آزاد بدون حذف هیچ نیروی سیاسی، نیز از جمله اشتراکات سیاسی است که تضمین کننده بقای تنوعات سیاسی و نهادینه شدن بنیادهای دمکراسی مدرن در ایران است. آزادی بیان و اندیشه همراه با باورعمیق مان به نظامِ سیاسی غیر مذهبی و غیر ایدئولوژیک (سکولاریسم )، استوار بر مفادِ منشورجهانی حقوق بشر، منافع سیاسی عمومی همهء گروه بندیهای سیاسی درون اپوزیسیون محسوب میشوند که به ایرانی دمکراتیک و حاکمیتی عرفی باور دارند. این سرفصل های مشترک میتوانند همان محورهای سیاسی آشتی ملی بحساب آیند و یا بعبارتی دیگرهمان منشورِ بهم پیوستگی باشد که در طی این سالها تدوین آن آروزی قلبی همهء ما بوده است. شکی نیست برای رسیدن و تحقق همهء خواستها سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود نیازمند به اندیشیدند و فرصتِ گفتگوی دیگری هستیم، که پذیرش این مفادِ دمکراسی خواهانه بعنوان ویژگیهای بنیاد و محتوی نظامی سیاسی آینده ایران، مقدمه آن محسوب میشوند.
توجیه دفاع از رژیم؛ طرح توهم»حمله نظامی به ایران»
همینطور که میدانیم به سبب بحرانهای مالی و اقتصادی و رشد بی رویه بیکاری در آمریکا و اروپا، حضور و مداخله پرهزینه نظامی در خاورمیانه به امری ناممکن برای غرب تبدیل شده است. طرح و گشودنِ یک جبهه جنگی جدید در خاورمیانه، سیلِ گرفتاری های بیشترِ اقتصادی و سیاسی را بسوی بازارهای اتحادیه اروپا و آمریکا روانه خواهند کرد. افکار عمومی کشورهای غربی در حال حاضر با توجه به مشکلاتِ سختِ اقتصادی، پذیرش گشوده شدنِ جبهه جنگی جدید در خاورمیانه را ندارند. به همین منظور بعید بنظر میرسد که غربیان با توجه به مشکلات عدید داخلی و بین المللی خود، طرح یک حمله نظامی گسترده علیه ایران را در دستورکار داشته باشند. در بوق و کرنا کردن حمله نظامی به ایران بیشتر از جانب هواداران، گماشتگان و آورندگانِ جمهوری اسلامی در خارج از کشورمطرح میشود تا بدین بهانه با بسیج و سازماندهی مردم و بازگشایی ًجبهه های ضد جنگ ً بدفاع از رژیم بشتابند.
بررسی بیانیهء گروه ١۵٧ نفره؛ مخالفت با جنگ ولی تعامل با رژیم!
هنوز پس از 32 سال گذر از عمر حاکمیت خون و جنون بر کشورمان، مشاهده میکنیم میل به تغییر بنیادی در ساختار سیاسی رژیم در بین خیل گسترده جامعه روشنفکری با نگاهِ تردید نگریسته میشود. از همین رو این آشفتگی نظری، جامعه روشنفکری را دچار تشتت و درهم ریختگی کرده است که گاه درغایت ناچار است برای ابراز وجود با اجماع چند امضاء مشترک از اجتماعات و افراد ناهمگون در پای بیانیه ای، از جمهوری اسلامی درخواست کند با قدری تعاملِ بیشتر با جامعه بین المللی بحران جنگی را مهار کند. این درواقع آن نهایت اقدامی است که 32 سال است پیشه جامعه ًپیشرو روشنفکری ً شده است که در واقعیت امر مُهر تأییدی است بر مشروعیت و ماندگار شدن جمهوری اسلامی.
مستندی دیگر از ناصر اعتمادی پیرامون عوامل و علتهایی که موجب جهش بزرگ اقتصادی در سه کشور همسایه ایران
همهء «عقلانیت» و همّت ما شد جمع آوری چند تا امضاء
آنچه که هنوز راهِ گریز از مخمصه نابودی ایران توسط جمهوری اسلامی و هم پیمان داخلی و بین المللی اش محسوب میشود، اجماع همهء اندیش ورزانِ خردگرا در نهادی سیاسی دمکراتیک است که با هدف ساختن ایرانی مدرن و آزاد برای همهء شهروندان اش با یکدیگر هم پیمان شوند.
مصاحبه من با آقای قائم مقامی در رادیو پرشین در باره معضلات رژیم اسلامی در عرصه بین المللی و داخلی
مصاحبه من با آقای قائم مقامی در رادیو پرشین در باره معضلات رژیم اسلامی در عرصه بین المللی و داخلی
نخستین بخش از سری مستندات «بهار عربی»، انقلابات مردم خاورمیانه
نخستین بخش از سری مستندات «بهار عربی»، انقلابات مردم خاورمیانه
فدرالیسم قومی و موانعِ پیش رو
تجربیات و دستاوردهای انسانی بسیاری از جوامع پیشرفته در رابطه با حل معضلات جوامع چند فرهنگی میتوانند راهنمایی عمل ما در آینده باشد که چگونه بدون نزاع و نسل کشی به جامعه ای آزاد، مدرن و انسانی دست یابیم و معضلات جامعه چند فرهنگی خود را حل کنیم. برای رسیدن بدین اهداف انسانی پیش از هرچیز نیازمند به آگاهی و شناخت دقیق از تجربیات جوامعی هستیم که با موفقیت و روشهای علمی و انسانی پاسخگوی نیازهای جامعه چند فرهنگی و چند زبانی خود بوده اند، چه در عرصه سیاسی و چه در عرصه اجتماعی و فرهنگی.
کوروش اعتمادی
27 اکتبر 2011
«سردارانی» که برای ماندگار شدن رژیم در پی افرختن آتشِ جَنگند
بواقع اگر رژیم اینگونه پنداشته است که با کشتن سفیر عربستان سعودی در خاک امریکا، بحران اتمی خود را سرشکن کند بسیار ساده لوحانه اندیشیده است. حال میبینیم پرونده ترور رژیم در خاک امریکا بر میزان و تعدد جرایم بین المللی جمهوری اسلامی افزوده است، و از این روطبیعی است که تنگناهای بین المللی در آینده نزدیک روز به روز علیه موجودیت رژیم اسلامی بیشتر و بیشتر شوند. امّا در پهنه همهء این آشفتگیهای سیاسی مهمتر از هر چیزاین پرسش مطرح است که آیا ایران قادر است در آینده ای نه چندان دور، در اوج یک بحران جنگی در منطقه از موجودیت خود بمثابه یک کشور دفاع کند؟
کوروش اعتمادی
استهکلم 22 اکتبر 2011
کنکاشی پیرامون مفهوم «آلترناتيو سياسى»
امّا ازآنجائیکه مدعی هستیم که قصد داریم بخشی از گرایشها و خانواده های متفاوت سیاسی در درون اپوزیسیون را حول محور ًآلترناتیو سیاسی ً گردهم آوریم، موضوع بسیار سئوال برانگیز میشود که آیا ما اساسا ً درک درستی از مفهوم واقعی ًآلترناتیو سیاسی ً داریم و یا نه؟ این در واقع همان ابهامات سیاسی است که از روز نخست بدون فکر مطرح شد و اپوزیسیونی را دچار سردرگمی کرد. و از سویی دیگر چون بسیار خود شیفته هستیم و خود را ًخداوندگانِ اندیشه ً بر زمین میپنداریم، هرگز حاضر به تجدید نظر و رفع این ناروشنیها برنیامدیم.
کوروش اعتمادی
16 اکتبر 2011
به صراحت بگویم؛ سکولاریسم در ایران یعنی جدایی حکومت از اسلام
بنظر میرسد با اوجگیری جنبش های اعتراضی مردمی در برخی از کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقا و متعاقب آن سقوط دیکتاتورها، خاورمیانه در آستانه تحولات بزرگ سیاسی قرار گرفته باشد. امّا سقوط دیکتاتورها در منطقه یکی پس از دیگری، بمعنای رهایی مردم از سُلطه استبداد نیست.
ملغمه ای از مفهوم سکولاریسم در بین «اندیشه گرانِ «خودی
امّا بسیار خوش باورانه است که بپذیریم، میتوان مسیر برقراری یک نظم سیاسی مدرن، دمکراتیک و سکولار را همراه با آکتورهای سیاسی هموار کرد که هنوز باورمند به تأثیری گذاری مذهب بر سیاست در حوزه حکومت میباشند. آنکس که دیندار است و دین را موضوع سیاسی و نه امر شخصی قلمداد میکند یک بنیادگرای مذهبی است و هرگز باوری به دمکراسی و آزادی بشر ندارد. دین در حوزه حکومت صرفا ً یک ابزار سرکوب و تحمیق اندیشه است و سیاستمدار دیندار عامل و آمرِ اجرای سرکوب و تحمیق انسان و اندیشه بیش نیست.
کمتر از سوری ها و دریغ از یک ائتلاف باسمه ای
بنظر میرسد گفتگو و توافق بر سر خواستهای معین سیاسی سهل ترین و کم هزینه ترین روش همکاری برای ایجادِ یک اتحّاد پایدار و یک نهاد اپوزیسیونال قدرتمند علیه نظام اسلامی حاکم بر کشورمان باشد. تجربیات همه جنبش های رهائبخش در جهان و بویژه اتحّاد گروه های اپوزیسیونِ سکولار در خاورمیانه در دوران اخیر بیانگر این واقعیت است که هم پیمانی و عقد پیماننامه مشترک حول محورهای معین سیاسی مابین نیروهای مترقی، مسیر رسیدن به آزادی را هر چه سریعتر هموار خواهد کرد.
آگاهینامه … پشتیبانی از مبارزات آزادیخواهانه در سوریه، ایران و دیگر کشورها
آگاهینامه
امرداد 1390
پشتیبانی از مبارزات آزادیخواهانه در سوریه، ایران و دیگر کشورها
یکبار دیگر چهره زشت دیکتاتوری در سوریه همانند ایران با کشتارهای بیرحمانه زنان و مردان آزادیخواه آشکار شد. پیرو گزارشهای خبری و آمار موسسه بین المللی حقوق بشر، تعداد کشته شدگان در سوریه به چندهزار نفر و تعداد زندانیان به ده ها هزار نفر رسیده است. در این میان یاریهای بیکران رژیم جمهوری اسلامی با ارسال اسلحه برای سرکوب آزادیخواهان، و فرستادن بسیجیهای متخصص کشتار جمعی، نشان آنست که دیکتاتوریهای منطقه بگونه مافییایی و جمعی از ایجاد دموکراسی در کشورهای خود جلوگیری میکنند. بنا بگزارشها، این بسیجیها در موارد بسیاری، همچنان که ده ها سال است در خود ایران عمل میکنند، افسران و سربازان سوریه ای را، که از تیراندازی مستقیم به مردم سرباز میزنند، در جا به قتل میرسانند. این اعمال جمهوری اسلامی ناقض همه قوانین بین المللی و انسانی است.
کابوس «انتخابات» و تشتت در جبهه «اصولگرایان»
امّا پرسش بزرگ این است با توّجه به همهء دسته بندیها و رقابت های سیاسی که هم اکنون در درون ساختار رژیم و ما بین باندهای قدرت، آنهم در سطح رهبری، در جریان است آیا ًجبهه پایداری انقلاب اسلامی ً تحت صیانت مستقیم ًرهبری ً موفق خواهد شد تا جبهه ای متحد از همهء ًاصولگرایان سنتیً را سامان دهد؟
روند تحولات سیاسی و «نظمی » دگر در جمهوری اسلامی
تردیدی نیست رژیم اسلامی دورانِ سختی را پشت سر میگذارد. اختلافات باندهای درونِ حکومت به مرحله ای رسیده است که شخص ًرهبر ً هم قارد به کنترل و اداره آنها نیست. نصایح او به دولتمردانش برای محدود کردن نزاعها در درون نظام کارآیی خود را از دست داده و او می بایست در پی چاره جوئیهای جدید باشد.
میزگرد سیاسی همراه با دکتر حسن کیانزاد و دکتر ایمان فروتن پیرامون معضلات کنونی خاورمیانه
ترفندهای جدید باند رهبری جهت کشاندن مردم به پای صندوقهای رأی
منظور سرمداران جناحِ ًاصولگرای سنتی ً حکومت نه تأیید صلاحیت همهء اعضای و چهره های شاخص ًاصلاح طلبان ً جهت ورود آنها به عرصه رقابت انتخابات مجلس شورای اسلامی آینده است، بلکه هموار کردن راه برای آن عده ًاصلاح طلبً معتدل و سرشناس است که نرمش بیشتری برای مصالحه با ًرهبری ً و باند ًرهبری ً بر سر تقسیم قدرت دارند و قصد به زیر سئوال بردن قدرت کنونی ًرهبر ً در ساختار نظام را هم ندارند. یقینا ً این تعداد از ًاصلاح طلبان ً معتدل می بایست از سرشناسان این گروه باشند که جاذبه کشاندن مردم به پای صندوق های رأی را داشته باشند.
تعمیق یافتن جنگ قدرت در جمهوری اسلامی
شکی نیست نقش سپاه در حذف مافیای اقتصادی مشایی در حکومت برجسته و مشهود است، چرا که مهره های برکنار شدهِ حلقه مشایی همگی در تولید، تجارت و روابط خارجی حکومت دستی توانمند یافته بودند، بنوعی که آنها قادر بودند در آینده موقعیت سپاه پاسداران در عرصه تجارت خارجی که عمدتاً به انحصار قاچاق کالا به کشور محدود است، مانع شوند. به گمانی حذف تدریجی مافیای اقتصادی احمدی نژاد-مشایی در حاکمیت مقدمه فروپاشی ًاعتبار ً احمدی نژاد و تضعیف موقعیت سیاسی او در ساختار سیاسی نظام شد که برخی میاندیشند در صورت تشدید حملات باند ًرهبر ًی برعلیه او، رئیس جمهور رژیم مجبورخواهد شد با سرافکندگی تن به استعفای دهد که بخشا ً این امر بعید بنظر میرسد.
کوروش اعتمادی
27 ژوئن 2011
koroush_etemadi@hotmail.com
سردرگُمی ها سرانِ نظام اسلامی برای گریز از بُحران
بهررو تمامی این موضعگیریهای و اقدامات سیاسی از سوی هوادارانِ ًرهبران ً جنبش موسوم به ًجنبش سبزً حاکی از این است که دو جناح سنتی رژیم اسلامی از طرحهای باند احمدی نژاد- مشایی در به جان هم انداختن آنها آگاهی یافته اند و حال همگی بر صدد برآمده اند تا گام به گام ابتداء با حذف یاران نزدیک به رئیس جمهور نظام، رئیس جمهور را به شیری بی یال و کوپالی تبدیل کنند تا او دوسال دیگر ً دولتمداری ً خود را بدون داشتن قدرت اجرایی بپایان برد. حذف خود احمدی نژاد بعنوان رئیس جمهور حکومت در حال حاضر در دستور کار علی خامنه ای نیست چرا که چنین اقدامی مترداف است با ریزشِ ًابُهت ً و ًاعتبارً ًرهبرًی که از آغاز از حامیان احمدی نژاد بوده است و او بود که صریحا ً بر تقلب آشکار انتخابات ریاست جمهوری حکومت در دو سال پیش بسود احمدی نژاد چشم فروبست و به سپاهیان خود فرمان داد تا برای حفظ کیان نظام اسلامی هر صدای اعتراض را به بدترین شکل ممکن در دَم خفه کنند.
مراکزِ قدرت دولتی ًرهبرً، چالشهای بزرگ جمهوری اسلامی
بنظر میرسد علیرغم درگیریهای سخت مابین دسته بندیها جدیدِ در حاکمیت، ًرهبرً دستور برکناری احمدی نژاد از مقام ریاست جمهوری را صادر نکند. حکم برکناری احمدی نژاد از مقام ریاست جمهوری رژیم اسلامی آغاز بحرانی شکننده برای نظام اسلامی خواهد بود. از این رو تصور میشود احمدی نژاد تا پایان دورهِ دوم ریاست جمهوری اش در مقام خود باقی بماند، با این پیش فرض که تداوم این بحران صرفا ً میتواند به برکناری برخی از معاونین و یاران او از صحنه سیاست کشور منجر شود.
سکولاریسم، «حکومت آلترناتیو «فرقه گرایان نیست
سکولاریسم سخت در ستیز با اندیشه فرقه گرایی است که چندگانگی دراجتماع، سیاست، فرهنگ و مذهب را نادیده می انگارد و حضور دراجتماع بزرگ را مترداف با مرگ خود برمیشمرد. همگرایی آشکار با همهء تنوعهای دین و آیین های سیاسی که پایبند به حقوق برابر انسان در مقابل قانون و اجتماع میباشند از وجوه بارز هر سامانه سکولار است. سکولارهای دمکرات به نظم اجتماعی بزرگتر، بزرگتر از آن خانه کوچکی که در آن اسیر افتاده اند میاندیشند . تنوع فکر، هم پیمانی و همزیستی در ساختارهای متنوع اجتماعی بر پایه علایق مشترک، پیش شرط نخستِ بنیاد جامعه مُدرنی است که اصل را در گریز از سکتاریسم و فرقه گرایی میداند.
«محتوی حکومت»، نه «حکومت آلترناتیو»، محور همبستگی ملّی
پیش زمینه هر ائتلاف سیاسی در بین گروه بندیهای سیاسی که باورمند به نظامهای حکومتی گوناگون و ایدئولوژی های متفاوت میباشند، یقینا ً ًحکومت آلترناتیو ً نخواهد بود که مُبلغ و توجیه گر یک نظام سیاسی معین با نماد ظاهری و محتوی سیاسی مشخص است. شکل و محتوی نظام و یا بعبارتی طرح ًحکومت آلترناتیوً در گام نخست برای ایجاد یک نهاد اپوزیسیونال دمکراتیک ناممکن و شکست این ائتلاف از هم اکنون بدیهی است.
بازنگری بر سیر تحولات سیاسی ایران و خاورمیانه
از طرف کمیته نجات پاسارگاد، مصاحبه ای در ۳ بخش ( تحولات مصر و تونس / انتخابات آینده رئیس جمهوری ایران / نقش رهبری و دولت احمدی نژاد ) با آقای کوروش اعتمادی تحلیلگر مسائل سیاسی کشورمان انجام دادیم که نظر شما را به دو بخش نخست آن جلب مینمایم.
ابهامات چند پیرامون تحولات سیاسی در خاورمیانه
موج جدید از گستردگی نفوذ اسلامگرایی در منطقه باز تکرار تراژدی انقلاب اسلامی ایران در خاورمیانه میباشد. انقلابی که جزء تباهی و سیه روزی برای مردم ایران ره آورد دیگری بهمراه نداشت. همانگونه که اشاره کردم شرایط اجتماعی و سیاسی در تمامی کشورهای درگیر در نزاعهای سیاسی اخیر در منطقه بیانگر این واقعیت است که پتانسیل گروه های اسلامی بیش از جریانات سیاسی عرفی است که قدرت سیاسی را نشانه رفته اند. یقینا ٌ یکی از دلایل اصلی این غیر متوازن بودن قدرت، نفوذِ گسترده مراکز دین و مذهبیون در سطح این جوامع در بین همهء طبقات و اقشار اجتماعی است. بعید بنظر میرسد در چنین وضعیت اجتماعی و سیاسی نابسامان در مدت زمانِ کوتاه گروههای سیاسی غیر دینی بتوانند خود را بسرعت سازمان بدهند و متشکل کنند و مذهبیون افراطی و بنیادگرا یان را از صحنه سیاست دور کنند.
روند تحولات سیاسی در ایران؛ استقرار حکومت ًعدل علیً
بزعمی دیگر روند سیاسی که جمهوری اسلامی برای تثبیت بقاء خود در آینده در نظر گرفته است، نفی کامل ًجمهوریت ً نیم بند و جعلی نظام است که هر بار به بهانه همین موضوع ًانتخابات ً، این فرصت برای حکومتیان و برخی گروه های ًاپوزیسیون ً فراهم میشد تا با فریب افکارعمومی، جمع گسترده ای از شهروندان ایران را به پای صندوق های رأی بسیج کنند.
در واقع پرسش این است؛ چه باید کرد؟
کورش اعتمادی : تقابل باندهای درونی رژیم اسلامی به مرز بود و نبود علیه یکدیگر رسیده است، تا آنجا که بنیاد نظام دستخوش تغییر نگردد. اگر تا همین ایّام اخیرتنها فرزندانِ گمنام مردم قربانیان شقاوتهای بیرحمانه ماشین سرکوب و ترور رژیم ملایان بودند،
آرشيو دوم سايت آزادى بيان 