چپ انقلابی در روسیه؛ الگویی تمام نشدنی

یک لحظه چشم‌های خود را ببندید و سعی کنید تمام تبلیغات ضد-کمونیستی، و به ویژه نسخۀ ایرانی آن را -که ترکیبی از سوسیالیسم­ستیزی تاچر و الحادستیزی خمینی است- که دیده، شنیده یا خوانده­اید، به سرعت و در چند دقیقه در    ذهن­تان مرور کنید. سعی کنید با نهایت سرعت این کار را انجام دهید چون مرور دقیق فقط عناوین و تیترهای این تبلیغات، تنها نیاز به روزها و بلکه ماه‌ها وقت دارد! حال سعی کنید سنگینی آوار این تبلیغات را در مرکز قطب فرو پاشیده و اردوگاه در هم ریخته، در روسیه، در مسکو تصور کنید. اگر این تبلیغات تا حد قابل توجهی با واقعیات سیاسی و اجتماعی منطبق و بر آن‌ها موثر باشد، از بیست و دو سال پیش تا کنون می‌بایست نسل کمونیست‌ها منقرض شده باشد، آن­ها را باید در انجمن­های سری، کلوپ­های مخفی، مراسم­های آیینی، در حفره­های تاریک و دور از چشم مردم جستجو  می­کردیم چرا که حتی اگر حکومت هم به آن­ها کاری نداشت، طبق تبلیغات رسمی مردم به خون آن­ها تشنه بودند و به محض این‌که می‌فهمیدند که یک نفر کمونیست است، به انتقام ”جنایات دوران استالین“ و ”سیاه­کاری­های“ اتحاد جماهیر شوروی، او را از تیر چراغ برق آویزان می­کردند و جسدش را می‌سوزاندند!