شرط بندی روی اسب بازنده!

از 1سال گذشته ما شاهد آمدن فضای سیاسی ایران روی این مسئله بوده ایم که مدام برای آلترناتیو سازی و رهبری اعتراضات و آینده سیاسی ایران صحبت شده که نمونه های آن مشخصا توسط مهاجرانی ها بنام شورای سبز امید و بعد توسط مجتبی واحدی که از یاران سبز خود دور شده بود بنام کنگره ملی و در ادامه توسط رضا پهلوی صورت گرفت. در چند ماه گذشته نیز کنفرانس هایی مخفی و غیرعلنی در لندن و پاریس و بهمان صورت مخفی در هفته های گذشته در هامبورگ و استکهلم برگذار شده و قرار است کنفرانس بعدی هم در واشنگتن برگزار شود. این کنفرانس ها با ایکون های آشنایی مانند "دمکراسی و حقوق بشر" برگزار شده اما مورد اعتراض گسترده ای قرار گرفته اند. جریان چیست؟ چرا این نوع کنفرانس ها برگزار میشوند و چرا مورد اعتراض گسترده قرار میگیرند؟

در دفاع از انقلاب مردم ایران

سال 88 دلمه چرکینی در جامعه ایران ترکید و بعد از سالها مبارزه در صفوف جنبشهای اجتماعی مانند مبارزات دانشجویان و زنان و یا مدافعین حقوق کودک و یا مبارزات معلمان، پرستاران و کارگران و یا مبارزه علیه اعدام و سنگسار ویا برای آزادی زندانیان سیاسی، مردم ایران در سال 88 بصورت میلیونی از فضایی که بمناسبت انتخابات و تقلب انتخاباتی جمهوری اسلامی بوجود آمده بود-