بایگانی
تاریخ نگاری دلبخواهی: روایتی از گذشته حزب کمونیست ایران – قسمت دوم
توضیح به پیش:
در به پیش شماره 70، قسمت اول این مطلب درج شد. هلمت احمدیان، سردبیر نشریه جهان امروز، در پاسخ به مطلب "تناقضات حزب کمونیست ایران و سانتریسم" (احمد شقاقی – به پیش شماره 69)، ادعا کرده بود که: "بر خلاف آنچه که آقای شقاقی در نوشته اش آورده اند انشعاب در حزب کمونیست ایران نه بر سر ارزیابی از حمله آمریکا به عراق و مواضع متفاوت در قبال آن و یا موضوع قیام مردم کردستان عراق بر علیه رژیم بعث، آنگونه که در آنزمان ادعا می شد و اکنون نیز نویسنده "اتحاد سوسیالیستی" آنرا تکرار می کند، بلکه بر سر تفاوت در استراتژی و سیاست کومه له در برخورد به عواقب ختم جنگ ایران و عراق در ارتباط با ادامه کاری نیروی مسلح کومه له بود." در قسمت اول این مطلب با اتکا به اسناد ادعای هلمت احمدیان، که اختلافات بر سر عواقب آتش بس در جنگ ایران و عراق برای تشکیلات علنی کومه له و مبارزه نظامی بود، رد شد. قسمت دوم مطلب نیز باز با اتکا به اسناد روشن میسازد که موضوع مورد اختلاف که منجر به جدایی های زمستان سال 1370 شد، اختلاف بر سر موضعگیری در قبال حمله آمریکا به عراق و راه حل آمریکایی مسئله کرد بود.
مردم ایران، بی اعتنا به انتخابات
کودتاچیان علیرغم امر خامنه ای، ولی نعمتشان، که خواهان اتحاد آنها در انتخابات مجلس نهم بود فعلا در 8 لیست جداگانه کاندید معرفی کرده اند! همگی از یک جناح هستند و برنامه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی متفاوتی ندارند. هدفشان بردن سهمی از فساد اقتصادی گسترده در نهادها و ارگانها حکومتی و مذهبی است و موضوع رقابتشان افشای فساد اقتصادی و سیاسی یکدیگر و ممکن است همدیگر را بدرند.
عبور اجباری اصلاح طلبان از استراتژی انتخاباتی
اصلاح طلبان دولتی نیز اجبارا از استراتژی متکی بر انتخابات عبور کردند. با عدم پذیرش شروط انتخاباتی اصلاح طلبان دولتی، بخش بزرگی از پیکره سی و چند ساله رژیم حتی برای دست یابی به خواست اجرای بدون تنازل قانون اساسی همین رژیم اسلامی نیز به حکم شرایط عینی راهی جز کنار گذاشتن استراتژی متکی بر انتخابات خود نیافتند.
تاریخ نگاری دلبخواهی: روایتی از گذشته حزب کمونیست ایران – قسمت اول
در پاسخ به مقاله "تناقضات حزب کمونیست ایران و سانتریسم" (احمد شقاقی – به پیش شماره 69) هلمت احمدیان مقاله ای با نام "رابطه تئوری و پراتیک در نزد "اتحاد سوسیالیستی کارگری" (جهان امروز شماره 282، نیمه دوم آبان 1390) نگاشته که توضیح نکاتی را ضروری کرده است.
نیاز جنبش کارگری کدام است
توضیح: در بخش اول این مقاله، مطلب "پیرامون مسایل و معضلات جنبش کارگری امروز" که "چکیده ی بحث و تبادل نظر عده ای (12 نفر) کارگر شاغل و بازنشسته ای است که سال های طولانی در بخش های مختلف صنعت کار و زندگی کرده اند" را معرفی کردیم و اقدام آنها را برای باز کردن این بحثها ارج گذاشتیم و ملاحظات خود را برای غنای بیشتر این بحثها در درون جنبش کارگری طرح کردیم. در قسمت دوم این مطلب به ایجاد تشکل کارگری در دو دوره متفاوت می پردازیم.
نیاز جنبش کارگری کدام است
توضیح: در بخش اول این مقاله، مطلب "پیرامون مسایل و معضلات جنبش کارگری امروز" که "چکیده ی بحث و تبادل نظر عده ای (12 نفر) کارگر شاغل و بازنشسته ای است که سال های طولانی در بخش های مختلف صنعت کار و زندگی کرده اند" را معرفی کردیم و اقدام آنها را برای باز کردن این بحثها ارج گذاشتیم و ملاحظات خود را برای غنای بیشتر این بحثها در درون جنبش کارگری طرح کردیم. در قسمت دوم این مطلب به ایجاد تشکل کارگری در دو دوره متفاوت می پردازیم.
نیاز جنبش کارگری کدام است
توضیح: در بخش اول این مقاله، مطلب "پیرامون مسایل و معضلات جنبش کارگری امروز" که "چکیده ی بحث و تبادل نظر عده ای (12 نفر) کارگر شاغل و بازنشسته ای است که سال های طولانی در بخش های مختلف صنعت کار و زندگی کرده اند" را معرفی کردیم و اقدام آنها را برای باز کردن این بحثها ارج گذاشتیم و ملاحظات خود را برای غنای بیشتر این بحثها در درون جنبش کارگری طرح کردیم. در قسمت دوم این مطلب به ایجاد تشکل کارگری در دو دوره متفاوت می پردازیم.
نیاز جنبش کارگری کدام است
مطلب "پیرامون مسایل و معضلات جنبش کارگری امروز" که "چکیده ی بحث و تبادل نظر عده ای (12 نفر) کارگر شاغل و بازنشسته ای است که سال های طولانی در بخش های مختلف صنعت کار و زندگی کرده اند" یکی از جدی ترین نوشته هایی است که پس از عروج اعتراضات مردم ایران در تابستان 1388 توسط فعالین جنبش کارگری داخل منتشر شده است. این نوشته "حضور طبقه کارگر با هویت و آرایش طبقاتی خویش" در برآمد عظیم اجتماعی مردم ایران را ضروری می داند و می کوشد تا دلایل این عدم حضور را بررسی کند و راه حلی برای برون رفت از آن بیابد.
در مورد بهرام رحمانى
بهرام رحمانی زیر آوار دورغهای خودش مدفون شد
آقای بهرام رحمانی در زیر آوار سنگین دروغهای خودش مدفون شد. ایشان دو روز متوالی (یکشنبه 17 و دوشنبه 18 مهر) هر روز اطلاعیه ای داد و درهر دو نوشت که این که با این نوشته از کمپین هرزه گویی به اتحاد سوسیالیستی کارگری دست بر می دارد! ما هیچگاه مایل نبودیم با آقای رحمانی طرف بحث شویم، و علل سیاسی ای که ما را واداشت این بار به هرزه گویی هایش پاسخ دهیم را در اطلاعیه کمتیه اجرایی مان (ناتوانی در سیاست، قدرتنمایی در هرزه گویی) ذکر کرده ایم. حالا که ایشان خود اعتراف می کند که قافیه را باخته و دست از این هرزه گویی ها بر می دارد، ما خوشحالیم که می توانیم بجای پاسخگویی به بافته های ایشان مستقیما به مضامین سیاسی ای که در پشت این کمپین پنهان بود، بپردازیم.
نبض جنبش کارگری ایران در ماهشهر می زند
پس از سالها جنبش کارگری ایران شاهد مبارزات هماهنگ، متحدانه و سازمان یافته فرا کارخانه ای کارگران رشته پتروشیمی بود. این مبارزات که بیش از ده هزار کارگر کارخانجات مختلف پتروشیمی در شهرهای مختلف در آن شرکت داشتند خواهان برچیده شدن شرکتهای پیمانکاری بودند. در هفتم اسفند سال گذشته (1389) با اعتصاب1400 نفر از کارگران قراردادی پتروشیمی تبریز و با خواستهای "حذف پیمانکار" و "انعقاد قرارداد مستقیم و دستجمعی" این مبارزات آغاز شد و سپس کارگران پتروشیمی بندر امام، اروند، بوعلی سينا، تندگويان، خوزستان، امير کبير و شيميايی رازی را نیز در بر گرفت. در نهایت کارگران مجتمع پتروشيمی بندر امام در سی فروردین 1390 و پس از 11 روز اعتصاب با کارفرما به توافق رسیدند:
راه مقابله با پرونده سازی بهرام رحمانی ها
بخش زیادی از مخالفان مواضع، تحلیلها و استراتژی سوسیالیسم کارگری نه توان یک مبارزه نظری سالم را دارند و نه می توانند ناظر خاموش افول خویش باشند و لذا به روشی که با اخلاق و پرنسیپ هایشان خوانایی دارد روی می آورند و به اتهام زنی و پرونده سازی می پردازند. ما تاکنون نسبت به این اتهام زنی ها و پرونده سازی ها کم اعتنا بودیم اما کمپین کثیفی که بهرام رحمانی به بهانه مصاحبه تلویزیون کومه له با بهروز خباز، مخالفت کمیته هماهنگی با محتوای آن مصاحبه و سپس برداشتن شدن آن مصاحبه از روی سایت تلویزیون کومه له علیه اتحاد سوسیالیستی کارگری و فعالینش آغاز کرده مدافعان و مشوقانی دارد که با گذشته متفاوت است و ما مصمم هستیم تا جواب اتهامات وی را بدهیم تا به مدافعانش برسیم.
آقای رحمانی طفره نروید
اتهام زده بودید که "گروه رضا و ایرج" علیه شما "توطئه مخفیانه پلیسی" انجام داده اند. منظورتان نامه اتحاد سوسیالیستی کارگری به کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران بود. من هم اصل این ماجرا را بعنوان پاسخی به شما نوشتم و نامه اصلی را هم ضمیمه کردم. شما در جواب دوباره حرف های خود را تکرار کرده اید، ولی بجای "توطئه پلیسی" این بار می گوئید، از من به کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران شکایت کردند. طفره رفتن کمکی نمی کند. آیا عملا اتهاماتتان را پس گرفته اید؟ بقیه اتهامات شما هم در نوبت هستند.
دو مطلب … بهرام رحمانی و ماجرای استعفایش از حزب کمونیست ایران … دوستی خاله خرسه متولیان منصور حکمت
بهرام رحمانی و ماجرای استعفایش از حزب کمونیست ایران
رضا مقدم – 24 سپتامبر 2011
اتحاد سوسیالیستی کارگری مطابق معیارهایش هرگز بهرام رحمانی را طرف مباحثات خود ندانسته و نخواهد دانست. چرا که وی به هیچ جنبش اجتماعی تعلق ندارد و هیچ جریان سیاسی را نمایندگی نمی کند. وی طرف هیچ بحث نظری در جنبش چپ ایران هم نیست. با آنکه ایشان پر نویس است اما هیچ کس را نمی توان یافت که تحت تاثیر هیچ یک از نوشته های ایشان قرار گرفته باشد.
تاکتیک اعتصاب غذا، بن بست استراتژی اصلاح طلبی
اعتصاب غذای 12 تن از زندانیان سیاسی در اوین در اعتراض به قتل هدی صابر پایان یافت. ابهامات درباره درستی اتخاذ این شیوه از اعتراض و معنای پیروزی در آن که در میان فعالین اصلاح طلب و لیبرال وسیعا جریان یافت نشان آشکاری بود از ناکارآمدی استراتژی آنها. هیچ کدام از اعتصاب غذا کنندگان و حامیانشان، حتی نظیر خاتمی، بدون هیچ توهمی می دانستند که مرگ اعتصاب غذا کنندگان نزد رژیم اسلامی بی اهمیت است و به خواست آنها توجه نخواهد شد. هدف اعتصاب غذا نمی توانست افشای رژیم اسلامی باشد، چرا که ماندگاری رژیم اسلامی از رضایت مردم ایران از این رژیم و یا ناآگاهی مردم از ماهیت آن نیست، بلکه نتیجه فقدان یک استراتژی کارا است که نزد توده های مردم بسادگی معقول و شدنی باشد.
رژیم اسلامی در منگنه فشار از داخل و خارج
رژیم اسلامی نه در ایران و نه در منطقه موجبی برای ادامه حیات ندارد. دو متحدش در منطقه، دولت سوریه و حزب اله لبنان، که دهها میلیارد دلار برای رژیم اسلامی هزینه داشته اند زیر ضرب هستند و از دست دادن آنها ضربات اساسی سیاسی و ایدئولوژیک به رژیم اسلامی وارد می سازد. رژیم سوریه زیر فشار یک جنبش عظیم اعتراضی است و دستگیریها، شکنجه ها و کشتارها نتوانسته آنرا متوقف کند. آتش زدن عکسهای خامنه ای در تظاهراتهای مردم در شهرهای سوریه و همکاری رژیم اسلامی در سرکوب آنها سرنوشت هر دو رژیم تهران و دمشق را بهم گره زده است. مطابق همه تحلیلها با تضعیف دولت بشار اسد سفارتخانه رژیم اسلامی و دیگر اماکن منتسب به آن اعم از مذهبی و غیر مذهبی از اولین اماکنی است که مورد حمله مردم خشمگین سوریه قرار خواهد گرفت.
جایگاه روز کارگر ٩٠ در مبارزه کارگران
قسمت دوم
به میدان آمدن طبقه کارگر و بدست آوردن هژمونی بر جنبش آزادیخواهانه مردم علیه رژیم اسلامی یگانه راه تضمین تحقق خواستهای انسانی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دهها میلیون مردم ایران است. آنچه می تواند تمام فعل و انفعالات ظاهرا جدا از هم جنبش کارگری در عرصه های نظری، سیاسی، مبارزاتی و سازمانی یابی را در یک راستا قرار دهد کمک همگی آنها به آمادگی جنبش کارگری برای تامین رهبری خود بر جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران است.
رژیم اسلامی در گرداب بحران حکومتی
دولت احمدی نژاد روی دست کودتاچیان و خامنه ای مانده است و همه مخالفان انقلاب، از رفسنجانی و اصلاح طلبان گرفته تا لیبرالهای مدافعشان، هر یک به نوعی می کوشند تا از عواقب مرگبار آن برای کل رژیم اسلامی بکاهند. این واقعه تاثیرات عینی مخربی بر موقعیت و توانایی جریاناتی می گذارد که در تلاشند تا برای برون رفت از بحران رژیم اسلامی راه حلی ارائه دهند و مانع از تقویت نیروهای خواستار سرنگونی رژیم اسلامی شوند.
حذف رفسنجانی، حذف راه حل های میانه
رفسنجانی از ریاست مجلس خبرگان حذف شد زیرا راه حل وی برای حل بحران سیاسی و حکومتی رژیم اسلامی موضوعیت خود را کاملا از دست داد. از نظر رفسنجانی و به درست هر نوع ضربه به سدعلی و تضعیف وی مستقیما ضربه به کل رژیم اسلامی است و جلوگیری از آن در صورتی ممکن است که سدعلی رهبر کل نظام و همه جناحهایش باشد و نه رهبر و حامی یک جناح بر علیه جناح دیگر.
لجبازی حکمتیست ها با خواست رفتن سدعلی
به نقل از ستون یادداشتها و نکته ها در سایت کارگر امروز
خالد حاج محمدی یکی از لیدرهای حکمتیست در مطلبی با نام "25 بهمن و مدافعان ریاکار انقلاب مصر"، مجددا دینامیزم مبارزات مردم ایران علیه دیکتاتوری و از جمله تظاهرات 25 بهمن که شعار و خواست عمده آن کنار رفتن سدعلی بود را اختلافات جناحها دانسته است و به همین دلیل خوانندگان مطالبش را از شرکت در مبارزات مردم علیه دیکتاتوری برحذر داشته است. این حزب از همان ابتدای پا گرفتن جنبش اعتراضی توده ای علیه دیکتاتوری از خرداد 88 چنین تحلیلی از جنبش مردم را تکرار کرده و می پندارد که تکرارش در قبال اعتراضات 25 بهمن 89 نیز نشانۀ انسجام تئوریک است! مواضع حکمتیستها در کتاب "در این بن بست، سه حزب کمونیست کارگری در انتهای راه" (رضا مقدم، انتشارات کارگر امروز، مرداد 1386) مفصلا مورد بحث قرار گرفته است و لازم به تکرار آن نیست و علاقه مندان می توانند به نسخه "پی دی اف" آن در سایت اتحاد سوسیالیستی کارگری رجوع کنند.
دفاع مجدد لغوکار مزدیها از شوراهای اسلامی
به نقل از ستون یادداشتها و نکته ها در سایت کارگر امروز
بدنبال وقاع خونین کارخانه ایران خودرو که دهها کارگر را کشت و زخمی کرد، کمیته هماهنگی لغو کار مزدی (محسن حکیمی و شرکاء) مدافع ایجاد شوراهای اسلامی شدند. اطلاعیه اینها در دفاع از تشکیل شورای اسلامی در ایران خودرو فاقد کلمات قلمه سلمبه معمول مطالب لغو کار مزدی ها بود و خیلی سر راست و کوتاه گفته بود که مسئله بر سر اسم تشکل نیست و تشکیل شورای اسلامی در ایران خودرو قدمی به پیش است.
رفتن سدعلی فورترین خواست مردم
در 25 بهمن، موج دوم جنبش مردم ایران آغاز شد، یک گام اساسی به جلو گذاشت و از ولی فقیه و شخص سدعلی عبور کرد. خواست فوری جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران رفتن سدعلی است. تعیین این هدف فوری، جنبش مردم ایران را به استراتژی نیروهای انقلابی و سوسیالیست نزدیک کرد و از تمام نیروهای اصلاح طلب و لیبرال هم از نظر راهکار و هم از نظر اهداف دور ساخت. اصلاح طلبان و لیبرالها برای همراه شدن با جنبش مردم ناگزیرند خواستها و استراتژیهای خود را تغییر دهند.
موسوی و کروبی و سپاه پاسداران
در گزارش جلسه موسوی و کروبی و آیت اله بیات زنجانی که در روز سه شنبه 12 بهمن برگزار شد از جمله آمده است که آنها "اقدام ارتش مصر در اعلام بی طرفی و مشروع دانستن خواسته های مردمی جای بسی تشکر و قدردانی دارد و گویی ارتش به درستی صدای انقلاب مردم را برخلاف حاکمیت مستبد و دیکتاتور مصر، شنیده است". اردشیر امیرارجمند مشاور عالی میرحسین موسوی دیروز (29 بهمن) اظهار داشته که "باید امیدوارم باشیم تا مردم همه سپاهیان را با یک چوب نرانند". معنای این حرفها در فضای سیاسی ایران جز این نیست که از سپاه و بسیج می خواهند که ارتش مصر را الگوی خود قرار دهد.
موج دوم جنبش توده ای علیه دیکتاتوری آغاز شد
با تظاهرات 25 بهمن موج دوم جنبش توده ای علیه استبداد و دیکتاتوری که نه مرعوب شده بود و نه تسلیم آغاز شد. مبارزات میلیونی مردم ایران علیه دیکتاتوری و استبداد که از خرداد سال 88 آغاز شد، بسرعت پوسته های اولیه خود را ریخت و روش برخوردش به نیروهای سرکوب و هم شعارهایش رادیکالتر شد تا به تظاهرات 6 دیماه 88 رسید. این جنبش عظیم هم بدلیل کوشش موسوی و کروبی و احزاب همپیمانش برای محدود کردن اهداف اعتراضات مردم در چارچوب قانون اساسی که مردم خود در شعارها از آن عبور کرده بودند و هم بدلیل همراه نشدن با جنبش اعتصابی کارگری فروکش کرد اما دینامیزم آن به هر سوسیالیستی نشان می داد که این جنبش در جستجوی راه است و دوباره سر بر خواهد کرد. تظاهرات 25 بهمن آغاز موج دوم این جنبش عظیم در هیبتی نوین بود.
جنبش دانشجوئی در مقابل یک انتخاب دوران ساز
با شروع سیاست حذف یارانه ها جنبش دانشجویی در مقابل یک انتخاب دوران ساز قرار می گیرد. ابتدا باید تاکید کرد که در شرایط کنونی جنبش دانشجویی یک جنبش جاری و زنده است و علیرغم تمام اقدامات سرکوبگرانه رژیم، امسال نیز دانشجویان به هر اقدام مقدوری دست زدند تا اراده خود را در مبارزه علیه دیکتاتوری اسلامی سرمایه به کودتاچیان نشان دهند. علیرغم تمامی دستگیریها، شکنجه ها، محکومیت به زندانهای طولانی مدت، محرومیت از تحصیل، فضای پادگانی و میلیتاریستی در دانشگاهها و بازنشستگی اجباری استادان غیر مطیع، اعتراضات دانشجویی در 16 آذر امسال و با شعارهایی نظیر مرگ بر دیکتاتور نشان داد که جنبش دانشجویی تسلیم نشده، شکست نخورده و کودتاچیان دانشگاهها را تسخیر نکرده اند.
رژیم اسلامی در میان دو تیغه قیچی
یک سال و نیم پس از کودتای سپاه و خامنه ای اعتراضات خیابانی فرو کش کرده بدون اینکه سرکوب خشن رژیم مردم را مرعوب کرده و به شکست کشانده باشد. کودتاچیان آنچنانچه از یک رژیم کودتا انتظار می رفت نه تنها بر اوضاع کاملا مسلط نیستند بلکه حتی قادر به ایجاد انسجام در صفوف خود نشده اند. نه کودتاچیان خود را پیروز می دانند و نه مردم خود را شکست خورده. به همین دلیل سئوال اساسی اوضاع سیاسی کنونی ایران این است که آیا اوضاع ناپایدار سیاسی به سوی تثبیت قدرت کودتاچیان خواهد رفت یا موج دوم مبارزه مردم شروع میشود و کودتاچیان و کل رژیم اسلامی را بسمت پرتگاه سقوط خواهد برد.
آرشيو دوم سايت آزادى بيان 