تحریم، فلاکت اقتصادی، و چشم انداز جنگ

خبرگزاری رویترز دیروز (پنجشنبه 9 فوریه) گزارش کرد که ایران برای پرداخت بهای واردات غلّه از شمش طلا و بار تانکرهای نفت خام استفاده می کند(1). در پی کاهش ذخیرۀ ارزی در شکل دلار و یورو، دولت ایران نخست تلاش کرد تا در بازار جهانی با ین، روپیه و وان خرید کند؛ اما این ارزها واحد مبادلۀ تجارت جهانی نیستند و برای فروشندگان مشکل ایجاد می کنند (از جمله مشکل مالیاتی). این است که دولت ایران برای پرداخت واردات خود اکنون ناگزیر به طلا و نفت خام روی آورده است. اینکه دولت ایران ناگزیر شده به پرداخت با شمش طلا و محمولۀ نقتی تانکرها روی آورد، بسیار رساتر از تکذیب های سخنگویان دولت و رجز خوانی های خطبه های نماز جمعه، اعلام پذیرش این واقعیت است که تحریم های اقتصادی کارآیی داشته اند. توسل به پرداخت بهای واردات با طلا و نفت خام یک مسّکن موقت است، و بیش از آنکه نشانۀ چاره یابی باشد نشانۀ استیصال است. چرا که واضح است میزان ذخیرۀ طلای ایران محدود است و در شرایط فعلی مطلقا منبع افزایشی ندارد؛ و همچنین نه فقط به سبب تحریم خرید نفت از جانب اتحادیۀ اروپا، بلکه در نتیجۀ دشواری های تجاری ای که در اثر تحریم ها ایجاد شده تقاضا برای نفت ایران سیر نزولی دارد.

طبقه کارگر در امریکا بر می خیزد؟

چهارشنبۀ گذشته، دوم نوامبر، در اوکلند (Oakland)، شهری بندری در ایالت کالیفرنیا، دهها هزار نفر به اعتصاب عمومی دست زدند. آخرین اعتصاب عمومی در امریکا شصت و پنج سال پیش، در 1946، و از قضا در همین شهر اوکلند روی داده بود.

طبقه کارگر در امریکا بر می خیزد؟

چهارشنبۀ گذشته، دوم نوامبر، در اوکلند (Oakland)، شهری بندری در ایالت کالیفرنیا، دهها هزار نفر به اعتصاب عمومی دست زدند. آخرین اعتصاب عمومی در امریکا شصت و پنج سال پیش، در 1946، و از قضا در همین شهر اوکلند روی داده بود.

طبقه کارگر در امریکا بر می خیزد؟

چهارشنبۀ گذشته، دوم نوامبر، در اوکلند (Oakland)، شهری بندری در ایالت کالیفرنیا، دهها هزار نفر به اعتصاب عمومی دست زدند. آخرین اعتصاب عمومی در امریکا شصت و پنج سال پیش، در 1946، و از قضا در همین شهر اوکلند روی داده بود.

توطئۀ لشگر قدس در امریکا ٬ سیاست تازۀ امریکا نسبت به رژیم ایران رسمیت می یابد

ماجرای توطئۀ لشگر قدس در خاک امریکا برای ترور سفیر عربستان در واشنگتن، مستقل از راست یا دروغ آن، چرخشی در سیاست امریکا نسبت به ایران را رسمیت می دهد. در هفتۀ گذشته، نخست دادستان کل امریکا لشگر قدس و رهبران رژیم را رسما متهم این توطئه شمرد. بعد هیلاری کلینتون اعلام کرد که امریکا تحریم های شدیدتری علیه ایران را اعمال خواهد کرد و از "جامعه بین المللی" هم می خواهد که چنین کند.

کهنه و تازۀ امپریالیسم در لیبی

ایرج آذرین : کار رژیم قذافی در لیبی هنوز تمام نشده ولی بزودی خواهد شد. هنگام نوشتن این سطور، سرت و بنی ولید و چند شهرک دیگر هنوز مقاومت می کنند و قذافی هم پیدایش نیست؛

بحران یورو، تداوم بحران جهانی سرمایه داری

ایرج آذرین : شناخت درست از وضعیت بحرانی اقتصاد اروپا برای سوسیالیست ها در همه جای جهان، و از جمله در ایران، حیاتی است. نه فقط به این سبب که واکنش تودۀ کارگران و زحمتکشان یونان

بازگشت منشویسم؟ پاسخی به فرامرز دادور

از سال های دورتر شروع کنیم. فعالان چپی که هم-نسل نگارنده هستند به یاد دارند که در دورۀ انقلاب بهمن تخطئۀ مواضع مارکسیست های انقلابی با گفتمانی ظاهرا مارکسیستی صورت می گرفت. نظام سیاسی مطلوب چپ دوران انقلاب بهمن عموما "جمهوری دموکراتیک خلق" بود و (معمولا با الهام از اندیشه های مائو تسه دون، حتی وقتی منتقدان خود را صراحتا مائوئیست نمی دانستند) هر موضع گیری سوسیالیستی و کارگری که با منافع سایر طبقات مشمول این جمهوری سازگار نبود "چپ روی" شمرده می شد و با عباراتی شبه مارکسیستی محکوم می شد: "مرحلۀ" انقلاب، دموکراتیک بود و نه سوسیالیستی؛ "تضاد عمده" بین کار و سرمایه نبود، بلکه بین خلق و امپریالیسم بود؛ و اگر چه بورژوازی ملی زیاد دوام نیاورد، دستکم خرده بورژوازی ضد امپریالیست تماما جزئی از "خلق" بود، و مارکسیست ها موظف بودند مراعات حالش را بکنند.

چرا مداخلۀ نظامی غرب در لیبی را باید محکوم کرد

موضع چپ در برابر مداخلۀ نظامی قدرت های بزرگ در لیبی چه باید باشد؟ پنج روز پس از قطعنامه سازمان ملل که بمباران فوری نیروهای مسلح قذافی را به دنبال داشت، هم اکنون در سطح جهانی در موضع گیری نیروهای چپ در قبال این مداخله آشفتگی و چند دستگی وجود دارد. (بطور نمونه نگاه کنید به مقالات سایت Znet.) به نظر من، حیاتی است که سوسیالیست ها این مداخلۀ نظامی امپریالیستی را که تحت پوشش قطعنامه سازمان ملل انجام می گیرد بی چون و چرا محکوم کنند، و مارکسیست های ایرانی باید بویژه دلایل این محکوم کردن را برای کارگران ایران به روشنی توضیح دهند.

از «اصقلاب» تا «انلاحات»! ٢۵ بهمن و چرخش اصلاح طلبان و لیبرل ها

ایرج آذرین : عنوان عجیب و غریب این مقاله ساختۀ نگارنده نیست؛ یا تماما نیست. "اصقلاب" اصطلاحی من درآوردی بود که نظریه پردازان "دوم خرداد" در دورۀ دوم ریاست جمهوری خاتمی با ترکیب واژه های