نگاهی از بیرون به رویدادهای اخیر حزب حکمتیست

این روزها فضای خیلی از سایتهای اینترنتی از اختلافات و شاخ وشانه کشیدن تعدادی از دفتر سیاسی این حزب نسبت به هم و باز فرهنک تنفر و بی آبرو کردن همدیگر را به نمایش گذاشته‌اند برای من که دورانی از زندگی سیاسیم همراه و هم سنگرشان بودم و خیلی از انسانهایی که زمانی با هم همسنگر بودیم و در جبهه ایی واحد بر علیه فقر و ستم و استثمار و بی‌عدالتی مبارزه میکردیم خودمان را انسانهایی کمونیست و برابری طلب می پنداشتیم الان شاید موضوعات .سیاسیشان و اختلافاتشان زیاد مهم و اساسی نباشد چون فکر میکنم در معدلات سیاسی وزنی ندارند. اما از صداقت و شرافت خیلی از انسانهایی که با این جریان فعال هستند هیچ شکی ندارم .

به یاد حسین زارعی

امسال سال پر هیجان سال از دست دادن انسانهای بیشتری بر این کره خاکی , سال تلاشهای فراوان برای یک زندگی بهتر سال بیشترین کشتارها بیشترین قصاوتها در این جهان مدرن ومتمدن از مصر ولیبی تا افغانستان و پاکستان و ابران وممالک عربی جان صدها و هزاران انسان گرفته شد

خاطراتی از منصور عزیز

سال 59 وقتی بعد از جنگ 24 روزه شهر سنندج از شهر بیرون آمدیم بیشتر از نزدیک با منصور آشنا شدم .چند باری در مقر شهر سنندج منصور را دیده بودم همیشه خوش رو  با مَحبت و صمیمی بود اما باسازماندهی مجدد در بیرون شهر ما در یک واحد به اسم لق شهید سعید که مترادف بود با یک گردان پیشمرگ به فرماندهی کاک شوان ومنطقه فعالیتمان  مناطق سارال و لیلاخ  مابین محور سنندج سقز و بخشی از چم شار سنندج بود .ان دوران منصور جزء کادرهای سیاسی کومه له بود و من یک نوجوان که هنوز مسلح نشده بودم .منصور همیشه انسانی دلسوز صمیمی که کوشش میکرد به مردم کمک کند

در سوگ منصور عزیز