بایگانی
کابوس تهدید دائمی،وآفتاب پرستان نظام جهل و سرمایه
دو يادداشت ارسالی
گسترش ترور و خفقان نشانه چيست؟
رژيم ديكتاتوري مذهبي سرمايه داري در تهران و چند شهر ديگر اعدام هاي خياباني به راه انداخته است. هدف از اين اعدام ها چيست؟ مردم آن را چگونه بايد به آن پاسخ دهند؟ عليرغم ارزش ها و احكام شرعي كه ممكنست هر قاضي خاص به آن اعتقاد داشته باشد و بر آن اساس حكم به گرفتن جان محكوم بدهد, و عليرغم اينكه جرم هر يك از اين محكومان به اعدام چه باشد, بايد تاكيد كنيم كه هدف حكومت فقط يك چيز است: ايجاد فضاي رعب و وحشت در كل جامعه. اعدام هاي گسترده, خواه در ملاء عام باشد خواه در پشت ديوار زندان, در خدمت چنين هدفي است. اتفاقي نيست كه در اين دوره خبر اين اقدامات وحشيانه با آب و تاب و تصوير در رسانه هاي عمومي منعكس مي شود. با گروهي عقب مانده و متعصب و جيره خوار نيز مصاحبه مي كنند و به اصطلاح از ”مردم“ مهر تاييد مي گيرند. جمهوري اسلامي حتي براي برخي استان ها سهيه اعدام تعيين كرده است. يعني بايد به طور نسبي هر سال تعداد معيني از محكومان را اعدام كنند!
نوای موسیقی خیابانی، رگــه عصيان جوانان
دو يادداشت ارسالى: خيزش منطقه, تحولات ليبى و بقيه قضايا…/ زبان درد زندانى
خاورميانه و شمال آفريقا در جنب و جوش است. تمام هيئت حاكمه ها در اين منطقه ـ از جمله اسرائيل ـ با امواج اعتراض و نارضايتي روبرو شده اند.
در محكوميت حكم زندان براى على نجاتى
خبردار شديم كه علي نجاتي يكي از فعالان جنبش حق طلبانه كارگران در سنديكاي كارگران نيشكر هفت تپه از سوي بيدادگاه سرمايه داري اسلامي به يك سال حبس تعزيري محكوم شده است. معنايش اينست كه جنبش كارگري حداقل به مدت يك سال از حضور فعال وي در عرصه مبارزه عليه حملات و تضييقات لجام گسيخته سرمايه در روزهاي بحران و فقر و بيكاري بي بهره خواهد بود. نجاتي مانند شمار زيادي از همرزمانش در سنديكاي هفت تپه, سنديكاي شركت واحد اتوبوسراني, و در ديگر تشكل ها و عرصه هاي جنبش كارگري بارها تحت فشار و سركوب حكومت قرار گرفته است.
اين شعار ما در اول ماه مه ١٣٩٠ است: ما زير خط فقريم, بجنگ تا بجنگيم!
كارگران ايران با نگاهي نگران به سال نو قدم گذاشته اند. بيكاري و فقر در كمين است. آن ها كه از بخت خوش هنوز شغلي دارند, با عقب افتادن پرداخت دستمزدها به مدت 4 ماه و 6 ماه و 9 ماه دست به گريبانند.
این تازه آغاز کار است!
اگر بخواهیم تظاهرات گسترده و قهرمانانه 25 بهمن 89 را در دو کلمه خلاصه کنیم، باید از امید و جرات بگوییم. صدها هزار زن و مرد، جوان و پیر آمدند. باز هم حضور عظیم دختران جوان. باز هم پسران و دختران شاد و امیدوار و مصمم. اینبار مردم تظاهراتشان را از سطح دیگری آغاز کردند. این حرکت، نه مثل 25 خرداد 88 بود، نه 30 خرداد 88، نه روز قدس 88 بود و نه حتی 6 دی 88. تظاهرات دیروز هم گسترده و همگانی بود، و هم قاطع و بی گذشت نسبت به مزدوران. بسیاری از جوانان این قاطعیت را هم در شعارهای قهرآمیزشان نشان می دادند و هم در گوشمالی دادن سرکوبگران.
انفجار خشم فرو خفته در مصر و پیامدهای آن
شمال آفریقا و خاورمیانه شاهد رویدادهای بیسابقه ای است. نظم سیاسی مستقر در کشورهای عربی پیرامون دریای مدیترانه به لرزه افتاده است. این زلزله سیاسی، یمن و عربستان و اردن را هم تکان داده است.
جنبش کارگری ایران: وضعیت کلی و گرایش های رایج
دور جدیدی از بحث و جدل بر سر خصوصیات و نقش جنبش کارگری ایران در میان عناصر و گروه هایی که چپ و سوسیالیست خوانده می شوند، آغاز شده است. در این جدل، عملکرد کمیته های گوناگون و نیز تشکل های مستقل سندیکایی زیر ذره بین قرار گرفته است.
جنبش کارگری ایران: وضعیت کلی و گرایش های رایج ( ٤ )
دور جدیدی از بحث و جدل بر سر خصوصیات و نقش جنبش کارگری ایران در میان عناصر و گروه هایی که چپ و سوسیالیست خوانده می شوند، آغاز شده است. در این جدل، عملکرد کمیته های گوناگون و نیز تشکل های مستقل سندیکایی زیر ذره بین قرار گرفته است. اگر چند سال پیش، گروه ها و یا عناصر چپ اختلاف نظرهای شان با نحوه عمل تشکل های موجود و سیاست رهبران شان را مسکوت می گذاشتند و دهان را فقط برای تحسین و ستایش از آن ها باز می کردند، حالا شمشیر انتقاد را بیرحمانه بالای سر می چرخانند. چه عواملی باعث این تغییر رویه شده است؟ چه روحیه و انگیزه ای پشت جدل های امروز قرار دارد؟ مهم تر اینکه، مبارزه نظری و سیاسی کنونی باید چه سمت و سویی اتخاذ کند و به چه پرسش هایی پاسخ بگوید تا گرهی از کار باز کند و در خدمت به پیشروی و تکامل جنبش طبقه کارگر قرار بگیرد؟
جنبش کارگری ایران: وضعیت کلی و گرایش های رایج
دور جدیدی از بحث و جدل بر سر خصوصیات و نقش جنبش کارگری ایران در میان عناصر و گروه هایی که چپ و سوسیالیست خوانده می شوند، آغاز شده است. در این جدل، عملکرد کمیته های گوناگون و نیز تشکل های مستقل سندیکایی زیر ذره بین قرار گرفته است. اگر چند سال پیش، گروه ها و یا عناصر چپ اختلاف نظرهای شان با نحوه عمل تشکل های موجود و سیاست رهبران شان را مسکوت می گذاشتند و دهان را فقط برای تحسین و ستایش از آن ها باز می کردند، حالا شمشیر انتقاد را بیرحمانه بالای سر می چرخانند. چه عواملی باعث این تغییر رویه شده است؟ چه روحیه و انگیزه ای پشت جدل های امروز قرار دارد؟ مهم تر اینکه، مبارزه نظری و سیاسی کنونی باید چه سمت و سویی اتخاذ کند و به چه پرسش هایی پاسخ بگوید تا گرهی از کار باز کند و در خدمت به پیشروی و تکامل جنبش طبقه کارگر قرار بگیرد؟
جنبش کارگری ایران: وضعیت کلی و گرایش های رایج
دور جدیدی از بحث و جدل بر سر خصوصیات و نقش جنبش کارگری ایران در میان عناصر و گروه هایی که چپ و سوسیالیست خوانده می شوند، آغاز شده است. در این جدل، عملکرد کمیته های گوناگون و نیز تشکل های مستقل سندیکایی زیر ذره بین قرار گرفته است. اگر چند سال پیش، گروه ها و یا عناصر چپ اختلاف نظرهای شان با نحوه عمل تشکل های موجود و سیاست رهبران شان را مسکوت می گذاشتند و دهان را فقط برای تحسین و ستایش از آن ها باز می کردند، حالا شمشیر انتقاد را بیرحمانه بالای سر می چرخانند. چه عواملی باعث این تغییر رویه شده است؟ چه روحیه و انگیزه ای پشت جدل های امروز قرار دارد؟ مهم تر اینکه، مبارزه نظری و سیاسی کنونی باید چه سمت و سویی اتخاذ کند و به چه پرسش هایی پاسخ بگوید تا گرهی از کار باز کند و در خدمت به پیشروی و تکامل جنبش طبقه کارگر قرار بگیرد؟
جنبش کارگری ایران: وضعیت کلی و گرایش های رایج
دور جدیدی از بحث و جدل بر سر خصوصیات و نقش جنبش کارگری ایران در میان عناصر و گروه هایی که چپ و سوسیالیست خوانده می شوند، آغاز شده است. در این جدل، عملکرد کمیته های گوناگون و نیز تشکل های مستقل سندیکایی زیر ذره بین قرار گرفته است. اگر چند سال پیش، گروه ها و یا عناصر چپ اختلاف نظرهای شان با نحوه عمل تشکل های موجود و سیاست رهبران شان را مسکوت می گذاشتند و دهان را فقط برای تحسین و ستایش از آن ها باز می کردند، حالا شمشیر انتقاد را بیرحمانه بالای سر می چرخانند. چه عواملی باعث این تغییر رویه شده است؟ چه روحیه و انگیزه ای پشت جدل های امروز قرار دارد؟ مهم تر اینکه، مبارزه نظری و سیاسی کنونی باید چه سمت و سویی اتخاذ کند و به چه پرسش هایی پاسخ بگوید تا گرهی از کار باز کند و در خدمت به پیشروی و تکامل جنبش طبقه کارگر قرار بگیرد؟
چند رهنمود برای مقابله با آلودگی هوا
آلودگی هوای شهرهای بزرگ به ویژه تهران طی چند هفته اخیر موجب نگرانی بسیاری از اهالی شده است. در مورد علل این وضع، شایعات فراوان است. مقامات حکومتی هر روز وعده می دهند که راهی برای رفع این آلودگی کشنده پیدا کرده اند. رسانه های دولتی به مردم اطمینان می دهند که بزودی «رحمت الهی» بر شهرها خواهد بارید و این معضل مکرر را حل خواهد کرد. تعطیل کردن پیاپی مدارس و ادارات به قصد کاهش آلودگی هوا، بی فایدگی خود را نشان داده و دیگر به یک شوخی بیمزه تبدیل شده است. خیلی از مردم تسلیم شده اند و هیچ کاری برای جلوگیری از ورود ذرات معلق سرطان زا به شش های زخمی خود انجام نمی دهند. دیگر خبری از هلال احمری ها و ماموران شهرداری هم نیست که خندان در مقابل دوربین های تلویزیونی بین مردم ماسک ضد آلودگی تقسیم می کردند. مقامات عالیرتبه و مراجع و کله گنده های مذهبی احتمالا برای حل این مشکل عمومی به کاخ ها و ویلاهای خود در مناطق هنوز خوش آب و هوا پناه برده اند. شاید هم در کتاب ها و رساله های موش خورده قرون وسطایی دنبال دعایی می گردند که پاسخگوی بحران آلودگی هوا در کلان شهرهای قرن بیست و یکمی باشد.
سایه روشن های «ویکی لیکس»
سابقا روال این بود که دولت های امپریالیستی حدودا هر 25 سال یک بار اسنادی از تبهکاری ها و طرح های خود برای سلطه جهانی را انتشار علنی می دادند.
درباره ١٦ آذر، روز دانشجو
طی یک سال و نیم گذشته، جنبش دانشجویی ایران در نتیجه دستگیری ده ها نفر از رهبران و فعالان اصلی خود، و تعقیب و اخراج صدها دختر و پسر مبارز دیگر به موضع تدافعی رانده شده است. تعدادی از مبارزان باتجربه این جنبش، و شماری از کسانی که احتمال دستگیری و آزارشان توسط رژیم مستبد مذهبی می رفت راه گریز و تبعید در پیش گرفته اند. این وضعیت همزمان است با یورش سیاسی ـ ایدئولوژیک ـ امنیتی جمهوری اسلامی به نهاد دانشگاه. طرح «انقلاب فرهنگی» دوم، این بار بدون به تعطیل کشاندن رسمی دانشگاه ها، در حال اجراء است. هدف، تحمیل دانشگاهی به جامعه است که هم پادگان باشد، هم مسجد و هم گورستان!
آرشيو دوم سايت آزادى بيان 