جنبش کارگری، از کودتا ۱۳۳۲ تا اصلاحات ارضی دههِ پس از کودتا

علل غیبت طبقاتی کارگران در مبارزات ضد دیکتاتوری(بخش ششم) – رامین رحیمی

مبارزاتِ کارگری، پس از توفیق کودتای ۲۸ مرداد، زیر ضرباتِ سرنیزه، و خلاء رهبری، برای مدت مدیدی متوقف گشت. کلیه اتحادیه ها و سندیکاهایِ دوران شکوفایی جنبش کارگری غیرقانونی اعلام شدند و رهبران و فعالان این جنبش بازداشت و معدوم گشتند. تمامی کارخانجات بزرگ و مهم از نیروهای مبارز پاکسازی شدند. در مقابل، سندیکاها و اتحادیه های دولتی تشکیل گشتند.

حزب توده ایران، رفرمیسم بورژوازیِ «چپ»

علل غیبت طبقاتی کارگران در مبارزات ضد دیکتاتوری – بخش پنجم

حزب توده ایران بتاریخ مهرماه ۱۳۲۰ ( ۱۹۴۱) از بقایای محفل دکتر ارانی، و برخی از فعالان کارگری آزاد شده، همراه با جمعی از روشنفکران غیر کمونیست به حمایت جناح “متفقین” راست و “چپ” سرمایه داری، بر مبنای الگوی ضد انقلابی کمینترن تشکیل شد. این “حزب” در حقیقت همان “جبهه ضد فاشیستی” بود که زمامداران بورژوازی روسیه مناسب حال سیاست های خارجی خود تشخیص داده بودند. احسان طبری در اعترافنامه “کژراهه” می نویسد: