پيام سپاسگذارى

با درودهای صمیمانه
یکشنبه ی گذشته دهم بهمن ماه، قلب پدرم منصور خلیلی از تپش باز ایستاد. کارگری فداکار وبه معنای واژه دلسوز، که در مسیر زندگی من و بسیارانی دیگر، در راه آزادی، صمیمانه پشتیبانی میکرد.

به تعبیر یکی از رفقا، ما هر روز شاهد از دست دادن این نسل پشتیبان در مبارزات هستیم. نسلی سوخته که یک پای در کوه و پای دیگرش جلوی زندان های جمهوری اسلامی بوده است.
ناگفته ها بسیار ومسئولیت ها در برابر مردمی که هر لحظه با ستم های گوناگون می گذرانند، بسیار تر. من نه سیاه پوش پدر که سفید پوش پدری هستم زحمتکش هستم که هر گز در پیچ وتاب مسائل سخت سی ساله ی اخیر ودر دوره ی تبعید نیز، پشت مرا خالی نگذاشت وهمواره به انقلاب ودگرگونی پیش روی، باوری عمیق داشت. به او افتخار می کنم ویادش را همراه شما عزیزان، گرامی می دارم. انسانها و خانواده های شریف و دلسوز بسیاری در شهر سنندج، گام به گام در کنار خانواده ی من بوده اندودر اینجا از همگی ایشان صمیمانه قدر دانی می کنم.

از مدیریت وگردانندگان سایت ها و رادیو ها، که خبر درگذشت پدرم را منعکس کردند ودر مجموع یارانی که در مراسم شرکت کردند، قدردانی کرده و سپاس گذارم.

 بالا خص سایت های……..
سپاس مخصوص من نثار دوست خوب، کاک اردشیر نصرالله بیگی، مصطفی ابراهیمی، ابو حمامیان، رحمان صوفی شاعر دلسوز، کاک هوشنگ سنه،
آقای احمددانشی، محی الدین اسکندری وهمه ی خانواده های این عزیزان، و همچنین همسر و رفیق دلسوزم مینو میرانی و تک تک عزیزانی که به هر نحوی ما را در غم از دست دادن پدر، شریک بوده اند.
صمیمانه از خانواده های راستبین، جلالی وبابا حاجیان، سپاسگذارم.
باز هم و هزاران بار سپاس از مهربانی ها، دلسوزی ها و همدردی هایتان.

نادرخلیلی
2011/2/6