به مناسبت اولین سالگرد اعدام های ١٩ اردیبهشت و اعتصاب عمومی ٨٩ مردم کردستان
روز 19 اردیبهشت 1389 که مصادف با روز جهانی مادر بود، سران جنایتکار اسلامی در اوج بی رحمی و قصاوت بدون اطلاع به خانوادها و وکلای مدافع حکم اعدام فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان را فقط بخاطر اختلاف نظر ات شان با جمهوری اسلامی و بخاطر فعالیتهای سیاسی و مدنیشان و بخاطر شهامت و مقاومتشان در مقابل شکنجه و زندان به اجراء در آوردند.
اجرای این احکام کثیف و وحشیانه با واکنش سریع و نفرت افکار عمومی میلیونها انسان در سراسر جهان مواجه گردید. در اندونزی کارگران به نشانه اعتراض عکس فرزاد کمانگر را به تی شرتهای خود زدند و تظاهرات کردند، در افغانستان تظاهرات اعتراضی مردمی شکل گرفت که عکس سران جنایتکار رژیم اسلامی مانند خامنه ای، احمدی نژاد را به آتش کشیدند و به سفارت جمهوری اسلامی حمله کردند. در ترکیه تظاهرات مردمی شکوهمند اعتراضی برگذار گردید. روز 23 اردیبهشت مردم کردستان در یک اعتصاب عمومی اعتراضی شرکت کردند که به تاریخ مبارزه عدالتخواهانه مردم کردستان افزوده شده است. در اکثر کشورهای جهان مقابل سفارتهای رژیم اسلامی به محل تظاهرات و اعتراض ایرانیان و احزاب سیاسی و آزادیخواهان تبدیل شد. در لندن و چند جای دیگر سفارتهای رژیم اسلامی سنگباران و شیشه های سفارتخانه ها درهم شکسته شد.
سران جنایت پیشه اسلامی وقتی دیدند عمل شنیعشان با واکنش اعتراضی و نفرت مردم روبرو شده است در شهرهای کردستان حکومت نظامی غیره رسمی اعلام نشده ای را به اجرا در آوردند و به اذیت و آزار خانواده های اعدامیان و مردم معترض پرداختند و دها نفر را بازداشت و تهدید کردند و از ترس و وحشت اعتراض توده ای جنازه اعدامیان را به خانوادها پس ندادند و حتی محل دفن عزیزان اعدامی را هم به خانوادها اعلام نکردند.
یک ارزیابی فشرده
من قبلا طی مطالبی به موضوع علت اجرای حکم اعدام فرزاد کمانگر و 4 نفر دیگر پرداخته ام، در این مطلب میخواهم جنبش اعتراض علیه اعدام این عزیزان ونقاط قوت و ضعف اعتراضات یک سال گذشته را مرور کنم و تاکیدی بر وظایفی که هم اکنون در پیش رو داریم بگزارم.
نقاط قوت:
واکنش سریع و بموقع میلیونها نفر در کردستان و سراسر جهان و محکوم کردن این عمل شنیع به شکل اعتصاب عمومی مردم در کردستان و ایجاد حلقه های عاطفی و معنوی مردم در دور خانوادهای اعدام شده در کردستان و اعتراض و تظاهراتهائی که اکثر شهرهای چهار گوشه جهان را در نوردید و سران رژیم جنایتکار اسلامی را به وحشت انداخته بود. نقش برجسته و انسانی دایه سلطنه رضائی مادر فرزاد در ارسال پیامهای محکم، عمیق و انساندوستانه جهت مقاومت مردمی در مقابل با صدور و اجرای حکم شنیع اعدام و قدر دانی از حمایتهای عاطفی و معنوی مردم از خود و خانوادهای اعدامیان. دایه سلطنه رضائی که هم اکنون به چهره و شخصیت شناخته شده و قابل اعتماد جنبش علیه اعدام و شخصیت محبوب خانوادهای اعدامی و زندانیان سیاسی ایران تبدیل شده است. فشار و پیگیری خانوادها جهت پس گرفتن جنازه ها و حمایتهای مردم از آنها نقاط قوتی هستند که طی تمام سال گذشته همچنان ادامه داشته است. مردم کردستان هم یک بار دیگر صف اتحاد و همبستگی قدرتمند خود را به نمایش گذاشتند که تجارب گران بهائی را برای مبارزه دوره آینده بر جا گذاشته است و نقاط قوت این اتحاد و همبستگی مانع اجرای حکم اعدام تعداد وسیعی از زندانیان سیاسی از کردستان ازجمله حبیب الله لطفی و شیرکو معارفی شده اند.
نقاط ضعف:
در پی اجرای حکم اعدام آن عزیزان، ازجمله فرزاد کمانگر طیف قابل توجه ای از فعالین کمپین نجات فرزاد و زندانیان اعدامی دچار افسردگی و ناامیدی شدند.
کمپین نجات فرزاد بخصوص در داخل کشور دچار وقفه در ادامه فعالیت خود شدند. توقع از کمپین این بود که فعالیتش را برای تحویل جنازه ها در کنار خانوادها ادامه میدادند و برای تحقق این امر همان روشهای قبلی مانند تهیه تومار، راه اندازی آکسیون، تحصن و تظاهرات را ادامه میدادند که متاسفانه با وقفه مواجه گردید و خانوادها در ادامه تلاشهایشان فقط متکی به حمایتهای معنوی مردم و نهادها بودند.
اولین توقع این بود که جنازه عزیزان اعدامی را از طریق مبارزه و پافشاری مردم تحویل خانوادها بدهند. مزدوران رژیم اسلامی با پا درمیانی جیره خورانی دیگر زیرعنوان نمایندگان کرد در شورای اسلامی به فریب خانوادها جهت خسته، فرسوده و ناامید کردن آنها پرداختن و در نتیجه باعث لغو اعتراضات مردم در مقابل استانداری کردستان در شهر سنندج و بعضی حرکات و فعالیتهای دیگر شدند.
یک نکته مهم که باید مورد توجه همه نهادها و سازمانها قرار میگرفت، تشخیص اوضاع سیاسی و توازن قوا بین نفرت عظیم توده ای بخصوص در کردستان و وضعیت نامناسب روحی نیرو های سرکوب گر در زمان بعد از اعدامها بود که متاسفانه مورد بررسی دقیق و توجه کافی قرار نگرفت و فرصتهای فراوانی از دست دادیم.
وظیفه امروز!
در جامعه ایران پدیده حکم اعدام به مصابه یک غده سرطانی برقلب جامعه سنگینی میکند. این پدیده احتیاج به علاج دارد و تنها درمان آن بزیر کشیدن رژیم اسلامی است. اما افسار زدن به قانون صدور حکم اعدام تنها وظیفه نهادها و سازمانهای حقوق بشری نیست. مسئله مقابله با حکم و اجرای اعدام مسئله جامعه است!
مسئله جنبشهای اجتماعی است، مسئله طبقه کارگر است، مسئله جنبش زنان، دانشجویان و جوانان است، مسئله احزاب و سازمانهای سیاسی است.
هم اکنون لسیت بلندی از فعالین سیاسی، مدنی و انسانهای بی گناه در انتظار کابوس اجرای حکم اعدام در زندانها بسر میبرند. باید به حمایت و نجات آنها شتافت. باید جامعه را بر علیه حکم اعدام بسیج کرد. تنها با صف اتحاد و همبستگی میتوان مانع اجرا
ی حکم اعدام عزیزان دربند میشویم.
در سالگرد اعدامهای 19 اردیبهشت و اعتصاب عمومی در کردستان یکبار دیگر تلاش کنیم در همبستگی با خانوادهای آن عزیزان این عمل شنیع سران رژیم اسلامی را در صدور و اجرای حکم اعدام محکوم کنیم و خوهان تحویل جنازه ها به خانواده هایشان شویم. جامعه ایران بخصوص جامعه کردستان باید بهر طریق ممکن نفرت و انزجار خود را از صدور و اجرای حکم اعدام ابراز دارد. باید از تلاش و ابتکار جوانان و مردم کامیاران جهت نام گزاری سمبلیک چهار راه اصلی شهر کامیاران به اسم فرزاد کمانگر حمایت کرد. باید این الگو را در شهرها و مناطق دیگر هم به اجراء در آورد.
به امید روزی که غده سرطانی احکام اعدام را به زباله دان تاریخ انداخته و مجسمه ای از فرزاد کمانگر و دایه سلطنه رضا 13 ی را در چهار راه فراد کمانگر شهر کامیاران را نسب کنیم.
رضا کمانگر
18 آوريل 2011 – 29 فروردین 90
آرشيو دوم سايت آزادى بيان 