جای زنان سوسیالیست خالی است!

اخیرا یک اگهی  از سوی یکی از تشکلهای زنان در ارومیه توجهم را جلب کرد و به بهانه آن خواستم چند کلمه با دوستان خود بویژه در کردستان سخنی داشته باشم.

در این آگهی آمده است: " به منظور آشنا کردن زنان و مردان جامعه و با هدف اشنایی نسل آینده با حقوق و آزادیهای انسانی و بالاخص با تاکید بر وضعیت زنان در جامعه، "کمیته ی زنان موسسه ی اندیشه ی احمد خانی" به سرپرستی خانم  کژان اسدی در شهر ارومیه شروع بکار و فعالیت کرده است".
بر اساس گزارشی که منتشر شده، این کمیته تا کنون 6 جلسه برگزار کرده است . موضوع یکی از آن جلسات که گویا تعداد کثیری از داشجویان دانشگاه های ارومیه در آن شرکت داشته اند، "ارتباط میان اسلام و زن" نام داشته که آقای "عدنان هنرور" به عنوان کارشناس مسائل دینی به سوالات دانشجویان از دیدگاه ادیان و متون دینی جواب داده و آنان را به مطالعه این متون تشویق کرده است. جلسات بعدی هم درهمین رابطه ادامه داشته و جلسه چهارم با حضور یکی از آخوندهای منطقه به نام "ملا حسن واژه ای" برگزار گردیده است.
یاد نامه دوستی افتادم که همزمان با 8 مارس امسال ابراز نگرانی کرده بود که به نظر می رسد امسال از زنان سوسیالیست خبری نیست. حتی سالی یک روز هم نمیشود به بهانه 8 مارس جمع شویم و به جامعه و مردم اعلام کنیم که درجه دو بودن زن، تبعیض جنسی و بیحرمتی به نصف انسان های جامعه زشت و غیرانسانی و شایسته بشر امروز نیست؟

راست میگفت. تجارب سالهای اخیر نشان داد که علیرغم فضای استبداد و قلدری رژیم و ضدیتش با زنان، زنان سوسیالیست و برابری طلب بخش قابل توجهی از زنان و مردان را در 8 مارس ها جمع می کردند و تلاش می کردند تا قوانین ضد زن و نگاه مردسالارانه و اسلامی به زنان و تبعیض جنسی را مذموم اعلام کنند. همین یک کار، احترام انسانی به زن در جامعه اسلام زده و مردسالار را بالا برده و حتی باعث شده است که مردسالاری  و مذهب نتواند بی پروا زنان را مورد بی احترامی قرار دهد و حقوق فردی و اجتماعیشان را پایمال کند. هر اندازه از این تحرکات وخودنمایی ها در دانشگاه ها و در میان زنان کارگر و در جامعه بیشتر باشد، لبه تیز زن ستیزی و دشمنی آشکار و تعرض بی افسار به حقوق زنان را کند و کم تاثیر می کند.
اما کم نیستند تحرکاتی که به نام زن و با نام دفاع از حقوق زن در واقع در تطهیر مبانی و عوامل زن ستیزی و مردسالاری و تبعیض جنسی در جامعه نقش ایفا میکنند. از زنان مجلس نشین تا لیبرال ها و زنان روشنفکر بورژوا و تشکل ها و نهادهای گوناگون گرفته تا نمونه های آن در کردستان و اخیرا "کمیته ی زنان موسسه ی اندیشه ی احمد خانی" در ارومیه.
من خانم کژان اسدی سرپرست موسسه و کمیته زنانش را نمی شناسم.  چیزی که توجهم را جلب کرد این بود که این کمیته وظیفه خود را آشنا کردن نسل آینده ی زنان به حقوق وآزادیهای انسانی شان قرار داده است. اما وقتی پای عمل به میان آمده،  برای انجام این وظیفه، ملاهای کردستان و کارشناسان مسایل دینی را به خدمت گرفته است تا به زنان و دختران جوان تفهیم کنند که اگر حقوق و آزادی می خواهید بروید متون دینی بخوانید!
اما جای تاسف است که تعداد قابل توجهی از دانشجویان دانشگاه های ارومیه از دختر وپسر در این نشستها حضور یافته و به رهنمودهای  ارتجاعی و خرافی امثال عدنان هنرور و ملا حسن واژی گوش فرا میدهند.
سوالی که من می خواهم  از خانم اسدی و از این دانشجویان دختر و پسر بپرسم این است که آیا تجربه تلخ  و دردناک بیش از 30 سال جرم و جنایت، آپارتاید جنسی و ارتجاع مذهبی از همه نوعش (شیعی و سنی و سلفی و…)  برای پوچ و مسخره بودن کتاب و شریعت کافی نیست؟ تجربه چند دهه همکاری و همراهی ملیَون و مذهبیون فارس و کرد و ترک، با انواع و اقسام نهادهای زنانشان علیه حقوق زن و علیه برابری زن و مرد و در جهت حفظ آپارتاید جنسی ای که رژیم به جامعه تحمیل کرده کافی نیست که شما برای نمایش هایتان به آنها رجوع می کنید؟ آیا پس از این همه سال تحمل حقارت و بی حقوقی باید به کتب و متون دینی باز گردیم تا  بفهمیم حقوق زن یعنی چه؟!
راستش چیزی که بیش از همه تاسف آور است، غیبت و یا سکوت زنان و دختران جوان سوسیالیست و برابری طلب در مقابل این تحرکات تحت نام دفاع از حقوق زن است.
برابری زن و مرد عرصه کار و فعالیت  هیچ  جنبش ناسیونالیستی ومذهبی نیست. بلکه عرصه مبارزه و تلاش زنان و مردان برابری طلب و جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر است. این یک کار پایه ای و جدی انساندوستانه و برابری طلبانه است که قبل از هر چیز علیه فرقه ها، مذاهب، قوم پرستی و ارتجاع ضد زن است. نمایش سخنرانی ملاها برای زنان توهین به زن و خجالت آور است. چرا زنان، دختران و جوانان آزادیخواه و برابری طلب نمی توانند روی پای خود بایستند و بدون واسطه ملا و ناسیونالیسم و کتب دینی و خرافات مذهبی از برابری زن و مرد دفاع کنند؟ چنانکه نمونه هایش را در سنندج و دیگر شهرهای کردستان داریم. چرا تجربه یک قرن مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه کارگران (اعم از زن و مرد) و سوسیالیست ها و آزادیخواهان در جهان برای ما مبنا و الگو نیست. چرا اجازه می دهیم ملاها و قوم پرستان با احکام و آیات ضد زن شان که هر کلمه و جمله اش مملو از حقارت و درجه دو بودن زن و ترویج اخلاقیات و رفتارهای غیرانسانی است، بیایند و برای ما موعظه کنند و جرم و جنایاتشان علیه زن را توجیه وتطهیر کنند؟
جنبش برابری زن و مرد باید صف خود را از این مرتجعین جدا کند. بدون این کار جنبش زنان و اعاده حقوق وحرمت به زن در جامعه ما  حتی یک گام نمی تواند جلو برود. این، کار زنان سوسیالیست و برابری طلب است.