فقط برای درج در تاریخ !

صفحات سفید کاغذ چیزی را نخواهند گفت و درهای حقیقت را نگشایند، تا اشک قلم بر آن روان نگردد! در نی، نیزارها صدایی نیست، تا پنجه ای بر نی روان نگردد.

درهیجدۀ تیر امسال عکسها و نوشته های این روز هر کدام دوران تاریخی معینی را بیان می  داشت. در روز شنبه هیجدۀ تیر 1390 در رابطه با 18 تیر سالروزِ قیام دانشجویی و مردم ایران علیه حکومت ضد انسانی اسلامی ایران در سال 1378  و همچنین، در رابطه با اعلام پشتیبانی و حمایت  با مردم سوریه که در شهر فرانکفورت آلمان در همین روز تظاهراتی را فراخوان داده بودند، تشکیلات حزب  کمونیست کارگری ایران، کمیته فرانکفورت از ساعت 2 بعد از ظهر با به نمایش گذاشتنِ عکسهایی  از حرکات مرگبار و جنایاتی که  نیروهای فاشیسم اسلامی علیه دانشجویان و مردم بپاخاسته  ایران در آن شش روز قیام دانشجویی انجام داده بودند را در مرکز شهر فرانکفورت برگذار کرد.

 در این نمایشگاه هر عکسی صحنه ای از این جنایت و از این جنایتکاران را نشان می داد که در اشکال مختلف در عین جنایت دیده می شوند. بازدید کنندگان عکسهای جانوران وحشی ای را می دیدند، که چگونه در هر حرکتشان  مرگی نقش بسته است. نوشته های زیادی چه در کنار عکسها و چه بر روی تابلوها نقش بسته بودند که هرکدام از آنها مسئله خاصی را با خواننده در میان می گذاشت و گوشۀ خاصی از جنایات حکومت اسلامی را  برای باز دیدکنندگان به تصویر می کشید. در ضمن چنین نمایشگاهی است که بخوبی می تواند جنایات رژیم اسلامی را از زیر اختناق بیرون بکشد و در معرض دید جهانیان آنطور که هست قرار دهد.
بعد از راه انداختن نمایشگاه و سرو سامان دادن میز اطلاع رسانی، با عکسهای خامنه  ای و بشار اسد که به زبان انگلیسی  زیر عکسها نوشته شده بود  این دو دیکتاتور باید سر نگون شوند، در مراسم اعتراضی مردم سوریه  که در چند متری ما قرار داشت شرکت کردیم.  پس از مدتی بلند گو را به شهناز مرتب دادند. او  با شعار مرگ بر دیکتاتور، دیکتاتورها باید بروند شروع کرد و پیام همبستگی را از طرف کمیته علیه اعدام و سنگسار و کمیته برای آزادی زندانیان سیاسی به آنان داد. او گفت ما  مردم ایران و شما هر دو علیه حکومتها و دیکتاتورهایی  مبارزه می کنیم که هر روزه دارند خون مردم بی گناه را می ریزند. ما و شما مردم سوریه هم سر نوشتیم و باید حکومت دیکتاتورها سر نگون شوند. در ضمن ما تا آخر این اعتراض با آنها ماندیم و پس از آن به نمایشگاه باز گشتیم.

تعداد وسیعی از مردم  از نمایشگاه  و میز اطلاع رسانی ما باز دید کردند. بازدید کنندگان کمک مالی می کردند، پتیشن را علیه حکومت اسلامی امضاء می کردند. چون عکسهای بشار اسد، بن علی، علی خامنه ای، قذافی، و سایر دیکتاتورها در این  نمایشگاه وجود داشت.مخالفین و موافقین در رابطه با مسائل مختلف سوال می کردند. از جمله موافقین حکومت بشار اسد، که کادرهای حزب مثل همیشه با زبانهای آلمانی، انکلیسی، عربی، و فارسی، به بازدید کنندگان جواب می دادند. این نمایشگاه تا ساعت شش نیم بعد از ظهر ادامه داشت و شورانگیزترین بحثها را  در این روز داشتیم. چهار ساعت و نیم بدون دمی سکوت از انسانیت دفاع کردن، چهار ساعت و نیم بحث پر شور و خستگی ناپذیرحول مسائل سوریه و ایران بخصوص علیه سران و حاکمان اسلامی ایران. چهار ساعت و نیم، نشان دادن عکسهای از اعدامها و سنگسارها و زندانیان شریفی که فقط به جرم مخالفت با نظام اسلامی سالهاست که در شکنجه گاههای رژیم بسر می برند و همچنین صحبت از توفان کوبندۀ جوانان و مردم علیه کل دم و دستگاه ضد انسانی رژیم.
آری این خاکریزهای است که در خارج کشور باید  در هر جا ومکان علیه نظام اسلامی ایران هر دم
محکم و محکمتر گردد. زنده باد انسانیت.
محمدامین کمانگر
10. 07.2011