سپاسگزاری کوتاه ازهمه عزیزانم

اگر از آدم زنده کاری برای قوت گرفتن زندگی بر نیاید ، زنده بودنش فایده ای ندارد . من با هر آن چه در چند دهه ی گذشته در توان داشته ام ، خواسته ام به زندگی بیفزایم، نه آن که کنار سفره بنشینم به نواله کردن . حالا اگر این توان ناچیز در دریائی چنین هول انگیز کم آورده ، یا نه توانسته موج ها را حریف شود، شما می دانید و چشم انداز دست و پائی که من زده ام.

به هر صورت ، به لطف شما و به عشق شما بوده که از این موج هولناک آخری هم گذشته ام.
با من بسیار مهربان بوده اید. از هشتم فوریه ی همین سال جاری که کل معده ی سرطان زده ام را در آوردند ، تا نهم فوریه که درونم به چموشی خونریزی کرد و دوباره بازش کردند و ناچار دو روز پی در پی در بیهوشی مرگ آور بوده ام ، چیزی مرا زنده نگه داشت که من هیچ نام و عنوانی رویش نمی گذارم جز آن که پیش از رفتن به اتاق عمل ، احساس می کرده ام هنوز بدهی خودم را به مردم پرداخت نکرده ام.  این که آدم فکر کند در زندان حکومت شکنجه شده است و تکه هایش را هر یک به گوشه ای ریخته اند و از رویش رد شده اند و چه بسیار تحقیر شده و مرارت کشیده است، و تا توانسته نوشته و فریاد سر داده و لحظه ای کوتاه نیامده است، دلیل بر آن نمی شود که اطمینان یابد بدهی هایش را به مردمش پرداخت کرده است.
من فکر می کنم تا زمانی که آدم زنده می ماند و قادر به حرکت و تولید است، بدهکار است . اگر کسی خودش را طلبکار مردم بداند، به نظر من شرمسار بدهی های خویش است.
با من بسیار مهربان بوده اید . در سومین عمل جراحی هم که بیستم سپتامبر همین سال روی من انجام شد، بدون مبالغه فکر می کنم نظر لطف شما عزیزانم بوده که به من قدرت مقاومت داده و باعث شده که همچنان در دریا باقی بمانم .
از همه شما ؛ هر که باشید و هر کجا که باشید ، سپاسگزارم که به یاد من بوده اید و به هر ترتیب ، با هر وسیله ای ، حال واحوال مرا پرسیده اید. به قول خیلی از شما ها، بالاخره آن « انرژی » هائی که برایم فرستادید کار خودش را کرد و مرا زنده نگه داشت تا دست در دست شما به مبارزه ام برای قوت بخشیدن به زندگی و از روی زمین برداشتن سرطان مهلک حکومت اسلامی ادامه بدهم.
به قول سیاوش کسرائی « من زنده ام هنوز که باروت زنده است »
دست های گرمتان را می فشارم
فریدون گیلانی
4 اکتبر 2011
gilani@f-gilani.com
www.f-gilani.com