در دفاع و حمایت از جان و حرمت انسانی پناهندگان و پناهجویان افغانستانی مفیم ایران
ایران تحت رژیم آدمخوار اسلامی جهنمی است. اینرا همه جهان میداند. با این وجود دو میلیون تا سه میلیون پناهنده و پناهجو افغان در طی سالهای گذشته برای فرار از جنگ داخلی، زورگوئیها و آزار و اذیت خوانین و اوباش دسته جات اسلامی به ایران گریختند. این انسانها در ایران با سخت ترین کارها امرار معاش کرده اند. بخش قابل توجهی از احتیاجات و مسکن مردم در ایران حاصل دسترنج شهروندان افغانستان است. در سالهای گذشته نژادپرستی و برتری طلبی و عظمت طلبی نفرت انگیز ایرانی این مردم را مورد حمله قرار داده است. رژیم کثیف و ضد انسان اسلامی، و در معیت آن احزاب، و باندهای میهنی و وطن پرست ایرانی، بیشترین فشارها را بر آنها وارد کرده و افغانستانیها را متهم به سرایت بیماری، قاچاق، دزدی، بیکاری و بسیاری از دیگر مصائب اجتماعی در ایران معرفی کرده اند. چیزی خیلی بدتر از تبلیغات و رفتاری که احزاب دست راستی و نژاد پرستان در کشورهای غربی نسبت به پناهندگان و پناهجویان افریقایی و آسیایی میشود.
با وجود این همه فشارهای روحی و جسمی اکثریت قاطع پناهجویان افغان در ایران تمایلی به بازگشت به افغانستان ندارند. جنگ داخلی در افغانستان ابعاد جدیدی بخود گرفته است. چندین دار و دسته اسلامی و آدمکش و تروریست و قاچاقچی، تریاک برای گرفتن سهم بیشتری از قدرت، با حملات انتحاری و سلاحهای مرگباری که طی این سالها از دولتهای آمریکا و اروپا، عربستان، ایران و پاکستان گرفته اند بجان همدیگر و مردم بی دفاع افتاده اند. شهرها ویران شده و مردم بیچاره گروه، گروه کشته شده و مورد تجاوز قرار میگیرند. در قاموس این هیولاهای وحشی اسلامی، همچون برادرانشان در رژیم جمهوری اسلامی ایران، رحم به کودکان هم جائی ندارد. اولین قوانین صادره از طرف این اوباشان حجاب را برای دختران و زنان اجباری کرده و آنها را بکلی از صحنه زندگی و فعالیت اجتماعی بیرون انداخت. در چنین شرایطی حکومت اسلامی ایران اعلام کرده اند که پناهندگان و پناهجویان افغان باید از ایران به زادگاهشان بازگردند. امریکا و کشورهای اروپائی، اسلام و سازمان ملل چنان جهنمی در افغانستان برای مردم راه انداخته اند که این پناهندگان و پناهجویان زندگی پر رنج و درد و مشقت و تحقیر سیستماتیک در ایران را به آن ترجیح میدهند. در مقابل، مسئولین و رسانها و خبرگزاریهای جمهوری اسلامی فشار بر این پناهندگان را افزایش داده اند. احمد حسینی مشاور وزیر و مدیر کل امور اتباع و مهاجرین خارجی وزرات کشور در جمع خبرنگاران رسانه های داخلی اعلام کرده است.
به نقل از خبر گزاری فارس:
خبرگزاری حکومتی فارس، در تاریخ 11 مهر 1390 نوشت، احمد حسينی مشاور وزير و مديركل امور اتباع و مهاجرين خارجی وزارت كشور پيش از ظهر امروز در جمع خبرنگاران رسانه های داخلی توضيحی در خصوص آخرين وضعيت پناهندگان افغانی در ايران و برنامه بازگشت آن ها و هم چنين توافقات انجام شده با وزير مهاجرت عراق در سفر اخير ابراهيم جعفری نخست وزير عراق به تهران ارائه داد.
او، با اشاره به «برنامه بازگشت حمايت شده با مشاركت دولت افغانستان و كميساريای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد» كه در سال جاری در حال اجرا است، ثبت نام از پناهندگان افغان در ايران برای بازگشت به كشورشان را تا پايان شهريور ماه اعلام كرد و گفت: «در سال 1385 با پناهندگانی كه امسال از برنامه بازگشت استفاده نكنند هم چون افراد غيرمجاز برخورد می شود»
حسينی، افزود: «بازگشت در تير ماه به مراحل خوبی كه ما خواستار آن بوديم رسيد و 30 هزار نفر از اين پناهندگان به كشورشان بازگشته اند و 70 هزار نفر نيز برای بازگشت ثبت نام كرده اند كه در طی اين مدت 800 دستگاه اتوبوس و 1380 دستگاه كاميون برای نقل و انتقالات سال جاری به كار گرفته شد.»
مديركل امور اتباع و مهاجرين خارجی وزارت كشور حکومت اسلامی، هم چنين به نكاتی در خصوص موانع بازگشت افغانی ها در اين دور از بازگشت ها اشاره كرد و گفت: «در حال حاضر ميانگين اقامت افرادی كه در ايران مانده اند به بالای 15 سال می رسد و ما به لايه هايی از آوارگان افغان رسيده ايم كه پايدارتر هستند و ريشه های اجتماعی آن ها عميق تر و است و خيلی از آن ها با زنان ايرانی ازدواج كرده و يا در ايران متولد شده اند و بازگشت آن ها به سهولت بازگشت يك ميليون و 400 هزار نفر سال های گذشته نيست.»
او، در ادامه با بيان اين كه اگر آوارگان افغانی از فرصت باقی مانده سال جاری استفاده نكنند «دو موقعيت مهم» را از دست می دهند، گفت: «يكی محروميت از بازگشت حمايت شده است زيرا برنامه بازگشت تنها برای سال 1384 تمديد شده و اگر كسی بخواهد سال آينده به افغانستان بازگردد بايد تمامی مخارج حمل و نقل اسباب و اثاثيه و خانواده خود را متحمل شود كه به طور ميانگين يك ميليون تومان برای هر خانواده هزينه در بردارد.»
حسينی، اضافه كرد: «در حال حاضر هزينه های بازگشت افاغنه به كشورشان به صورت رايگان انجام می شود ولی در صورت عدم بازگشت آن ها در سال جاری نه تنها مجبور هستند كه سال آينده به كشورشان بازگردند، بلكه حمايت سازمان ملل را هم نخواهند داشت.»
او، افزود: «اعطای ويزای كار در صورتی است كه فرد امسال به طور داوطلبانه به افغانستان برود و به سفارت ايران در كابل يا كنسولگری های ايران مراجعه و مداركی را مبنی بر سكونت خود به عنوان پناهنده در ايران ارائه دهد.»
مديركل امور اتباع و مهاجرين خارجی وزارت كشور حکومت اسلامی، اضافه كرد: «در سال آينده هيچ مدرك اقامتی به افاغنه در ايران داده نمی شود و بحث تابعيت، اقامت و ادغام آن ها در جامعه ايران كاملا منتفی است و ممكن است محدوديت های جديدی توسط دولت برای اقامت آن ها وضع شود.»
اخبار هولناکی از وضع زندگی پناهندگان افغانستان در ایران رسیده است. آنها در همه جا تحت سوء ظن و تعقیب و پیگرد مباشند. پلیس و پاسداران رژیم چنایتکار جمهوری اسلامی اماکن محل سکونت و تردد آنها را زیر کنترل شدید گرفته و قرار است که این جمعیت محروم و زحمتکش به هر ترتیبی که شده ، حتی به زور سرنیزه و کشتار جمعی، به دوزخ افغانستان تحت حاکمیت باندهای مرتجع و تروریست بازگردانده شوند. باید پناهندگان و پناهجویان افغان مقیم ایران بدون قید و شرط بعنوان شهروند کامل آن کشور برسمیت شناخته شوند. هیچکس حق ندارد آنها را بر خلاف میلشان به افغانستان بازگرداند. این انسانها سالها در ایران زحمت کشیده و کار و زندگی کرده اند. دستگیری و با زور باز پس فرستاد
اجباری افغانها اوج رذالت رژیم جمهوری اسلامی و هر نهاد دخیل در این ماجرا را نشان میدهد. باید کلیه تبعیضات نژادپرستانه علیه سهروندان افغانستانی را شدیدا محکوم کرد.
باید از همه احزاب و سازمانها و نهادها انساندوست و مدافع حق و حقوق پناهندگی خواست که با اعتراض و ارسال نامه و هر اقدام دیگر، به دستگیری و اخراج شهروندان افغانستانی ایران اعتراض کرده و خواستار قطع فوری این اقدامات بشوند. سکوت کر کننده رسانهای گروهی دمکراسی خواهی در مورد جنایات کنونی دولت و دسته جات مذهبی قشری این کشور گواه اینست که حتی ذره ای از انساندوستی و دلسوزی بحال مردم افغانستان در معادلات سیاسی آنان وجود ندارد. باید جنایات آدمکشان دسته جات اسلامی در افغانستان و ایران را وسیعا فاش کرد و به حمایت و پشتیبانی از شهروندان افغانستانی ایران برخاست. این حکم و خواست بشریت و انسانیت مترقی و متمدن در قرن بیست و یکم است!
5 اکتبر 2011
آرشيو دوم سايت آزادى بيان 