پیام تسلیت به خانوادۀ کمانگر!

غمگین تر از نگاهِ  یک برادر، کوله بار سنگین گذشته را در اندوه زمان بر زمین گذاشتم و در روند این زندگی  لحظه های شیرین گذشته بخصوص  زمانِ کودکی را بیرون کشیدم، دیدم  واژۀ  کار و زندگی را باهم آموختیم، می دانستیم که زندگی نام آسانی نیست.

با کمال تأسف و تأثر فراوان  شبِ سه شنبه،  خبر مرگ حبیب الله کمانگر را تلفنی در میان گریه وزاری بمن دادند. هر انسانی معمولا اگر خبرِ سنگین مرگ انسانی دیگر را بشنود، گر چه او را هم نشناسد به حکم انسان بودن فضای درونی اش بهم می ریزد  و آنی پریشان، افسرده، و ناراحت می گردد. تا چه رسد به قوم و فامیل و رفیقی که از کودکی با هم بزرگ شوند.  متأسفانه بمن دیر خبر دادند تا ناراحت نشوم، تا درکِ عمیق سالیانِ گذشته قامتم را خم نکند و تا اسیرِ گذشته ها نگردم. اما ما بسیار کسان را از دست دادیم  و این رسم زندگیست. حبیب الله کمانگر دو سال بود که با دردِ سرطان ریه می جنگید  و برای رهایی از این درد پا به هر محل و دکتری می گذاشت.  امّا متأسفانه شفایی نیافت و او را از پا در آورد و در روز دوشنبه این هفته در خانه اش در شهر کامیاران فوت نمود .
من از صمیم قلب به برادرانِ حبیب الله به فرزندانش و بخصوص به همسر مهربانش عایشه تسلیت می گویم .عزیزانم  امیدوارم در این غم بزرگ مرا در کنار خود ببینید.
به خانواده های کمانگر و به همه مردم شریف شهر کامیاران و منطقه تسلیت می گویم .
منهم امشب با دسته گلِ خیال به مزارش می روم تا نگفته های این مدت دوری را با او در میان بگذارم و عاطفه را به نفسِ عاطفه واگذار کنم، چون در این مدت عاطفه پلی میانِ من و او بود.          محمدامین کمانگر چهار شنبه 21. دسامبر 2011