رژیم فاشیستی ترکیه باز جنایتی دیگر آفرید!

لبِ درهای کردستان ترکیه توسط ارتش این کشور بروی کشتار دیگر باز شد. مرگِ سرخِ تمنا همراه دریای خیال  کاروانی که هرگز نرسید و لاشۀ عروس و داماد را در هم پیچید  لبِ سبزِ مزرعه های سوخته  همراه رقصِ پنجۀ مادری  که خون صورت را چوپی پیشواز کاروانی کرد که امید عظیم را به عبث انجامید!

مردم کردستان بازهم توسط هواپیماهای ترکیه قصابی شدند. رژیم جنایتکار ترکیه باز هم به کشتار دسته جمعی مردم کردستان دست زد و چهل انسان بی گناه را به غیر انسانی ترین  شکل و شیوه با خاک و خون یکسان کرد.
جنایت پشتِ جنایت و کشتار پشتِ کشتار از این مردم  بی دفاع،  از مردمی که نسل اندر نسل روی خوشی را ندیده اند، مردمی که زندگی برای آنان مرگ است. هر دم گوشه ای و هر فصل شاهد نوعی کشتار و در هم کوبیدن و خون ریزی  بدست ارتش فاشیست ترکیه است.
اگر قرون وسطی به معنی حاکمیت مطلقِ کلیسا بودقرنِ بیست و یکم  به معنی حاکمیت مطلقِ ارتش ها و جنایات آنان است.
 در شامگاه  روز چهار شنبه ساعت 9 و بیست دقیقه چهار فروند جنگنده اف شانزده به کاروانی از کارگران و کاسبکارانی که پس از خستگی  کارِ روزانه به روستاهای خود باز می گشتند حمله می کنند  و حدود چهل نفر از آنان را می کشند و منطقه را به خاک و خون می کشند و تلّی از اجساد را برای شرمساری بشریت در عین دفاع از تمدن و دفاع از حقوق بشر بجا می گذارند.
بی رحمی و فاشیستی بودن رژیم ترکیه و ضد کرُد بودن این حکومت را در زمین لرزۀ وان و در این فاجعه انسانی باید دید. این منطقه چون منطقه کرد نشین است، حکومت ترکیه کم ترین امکانات را در اختیار این مردم قرار داد. قبل از هر چیز تمام دنیا شاهد بودند که چگونه و چه نیروی را برای نجات این مردم از زیر آوارها  فرستادند و چند نفر را نجات دادند. کمکهای که به این منطقه روان  شد همه دیدند که در میان این وسائل  بسته های زیادی که از طرف دولت به دست این مردم رسید آنچه در آن دیده شد، خورده شیشه، پرچمِ ترکیه، و و سایلی بود که برای زدن و سرکوب کردن از آنها استفاده می شود که معنی آن را همه جهانیان می فهمند که منظور از فرستادنِ این اشیاء چیست! و  فیلمِ آن در تلویزیونها نیز پخش گردید. مردمِ جهان می دانستند که حکومت به این بخش از مردمِ ترکیه آنچنان کمکی نخواهد کرد  فوراٌ بسیاری از کشورها جهت کمک  آمادگی خود را اعلام کردند. و جناب اردوغان بلافاصله به اسرائیل و ژاپن جوابِ رد داد و اعلام کرد که مردم ترکیه به این کمکها نیازمند نیستند. اما مردم اروپا شخصا در قالب و در چهار چوبی  دیگر کمکهای انسان دوستانۀ خود را به آنجا فرستادند، امّا در حرکتی ضد انسانی  بزرگترین انبار این وسایل را در شهر وان به آتش کشیدند و اعلام کردند که این انبار خود آ تش گرفته تا دولت مقصرین را دنبال نکند و کسی از این قضیه سر در نیاورد، که اینهم رسوایی دیگر برای حکومت ترکیه ببار آورد. هم اکنون هزاران زن و کودک پیر و جوان  در روستاها و شهرهای آن منطقه بدون هیچ امکاناتی سرگردانند و کسی به این مسئله  و به این فاجعه انسانی جواب گو نیست.
 محمدامین کمانگر پنجشنبه    29  دسامبر 2011