محمد رهسپار خودش را بوسیله ملافه در اتاقش به دار آویخت!

این جمله ای است که در زیر عکس محمد  به آلمانی و به فارسی  نوشته شده است  به درو دیوار هایم شهر ورس بورگ از ایالت بایرن آلمان  دیده می شد. بعد از ظهر روز یکشنبه واحدی از فداراسیون پناهندگان ایرانی شهناز مرتب، منیژۀ اتمامی و محمدامین کمانگر وارد این هایم شدند.

 وحشت کامل بر هایم حکم فرما بود. سکوت، سکوت، اضطراب، شوک تمامِ هایم را در آغوش گرفته بود. در اطرافِ درِ هایم 10 تا 15 نفر جمع شده بودند عده ای دستها را بهم قفل کرده، عده ای هم سیگاری در دست و گاهاٌ به سیگارهایشان پکی می زدند و دوباره به عالمِ خیال باز می گشتند.. همه به فکر فرو رفته بودند با هر کس که حرف می زدیم  با گریه جواب می داد. لبها بار گرفته و سنگین بود، چشمها قرمز ودر گودی عمیق  حدقه پناه گرفته بودند.  تعدادی با چشمهای گریان روی راه پله ها نشسته بودند، با دیدنِ ما در کمال خستگی بلند می شدند دستی می دادند و گریه می کردند. گریه باز هم گریه. چرا؟ چرا؟ مگر ما چکار کرده ایم . چه کسی باید به دادِ ما برسد؟ ما خود را معرفی کردیم، حدود بیست تا سی نفر بدور ما جمع شدند. تعداد  جمعیت هردم فزونی می یافت ما را به اطاقی کنار اطاقی که محمد خود را حلق آویز کرده بود بردند. پس از سخنان ما در باره وضع پناهندگی در آلمان و حق و حقوق یک پناهنده در این کشور خونی در رگها جاری شد. اعتماد بنفس ها  به جمع بر گشت فضای سالن عوض شد هرچند تعدای هنوز در شوک بودند امّا تعدادی از شرایط و اوضاعی  که بر آن هایم حکم فرماست صحبت کردند شیوه خودکشی محمد را باز گو نمودند. چند نفر از پناهندگان افغانی هم خیلی خوب صحبت کردند. چند نفر از دوستانِ نزدیک محمد از زندگی او در طول این مدت 7 ماه صحبت کردند.
گفتند که ایشان  سی سال سن داشتند در ایران در نیروی انتظامی کار می کرده متاهل و بچه ای هفت ساله دارد و مدت هفت ماه است که به کشورِ آلمان پناهنده شده. جوانی  ورزشکار از لحاظ بدنی بسیار قوی بوده است. همان روز که این اتفاق افتاده محمد همراه دو نفر از دوستانش  به درمانگاه مراجعه می کنند. آنجا محمد می گوید بگوئید که مرا به بیمارستان بفرستند، من ناراحت هستم. بعد اورا به بیمارستان می فرستند. اما مأسفانه پس از دو ساعت از بیمارستان اورا مرخص می کنند. محمد به هایم بر می گردد. کلید اطاق را از یکی از دوستانش می گیرد به داخل اطاق می رود و در را از پشت می بندد در کمال تأسفِ فراوان حدود سه ساعت بعد خود را حلق آویز می کند.در همان وقتی که ما این دوستان صحبت می کردیم همه پناهندگان آفریقایی اعلام کردند که ما صبحِ روزدوشنبه به عنوان اعتراض به این مسئله اعتصاب غذا خواهیم کرد. قرار شد که فردا یعنی روز دوشنبه همه پناهندگان این شهر جمع شووند و با دردست داشتن عکس محمد به دولت آلمان اعتراض کنند.  همچنین قرار است که تظاهرات بزرگی در همین  شهردردو هفته دیگر برگزار گردد. و ضع وشرایط نا بسامان این اوضاع در گزارش بعد به عرض خواهد رسید. محمدامین کمانگر یکشنبه 29.01.2012