پاتوق شهر فرانکفورت مصافی علیه مرد سالاری!

در روز شنبه 28 ژانویه در دانشگاه  شهر فرانکفورت در رابطه با مرگ دلخراش آرزو دختر جوانی که بدست خانواده اش کشته شد، جمعی از مخالفین اعدام و سنگسار  قتلهای ناموسی در این مکان جمع شدند و در این رابطه مباحث پر شوری شروع شد. مرگِ آرزو باعث شد تا در این جلسه به ریشه یابی قتلهای ناموسی در دورانهای مختلفِ زندگی بشر اشاره شود. مخصوصاٌ در ادیان ابراهیمی، یهودیت، مسیحیت و اسلام، و اشاره به این شد که مذهب در زندگی و مناسبات بین انسانها چقدر تأثیر پذیر است. در ضمن بخاطر مرگِ آرزو، و کشتنِ دختر نو جوانی دیگر از فرقۀ یزدیان، بنامِ دعا خلیل اسود به دست خانواده اش  در سالِ 2007 در موصل عراق به جرم عاشق شدن به جوانی سنی مذهب عرب،  در این رابطه به تاریخچۀ کوتاهی از زندگی یزیدیان، از بدو پیدایش این فرقه  تا پراکندگی آنان در کشورهای عراق، ایران، ترکیه، قفقاز، سوریه و هم چنین به شیطان پرستان مصرنیزاشاره شد.

اشاره شد که یزیدیها در هر کجا که باشند، بصورت قبیله ای زندگی می کنند و بر اساسِ رسوماتِ اجدادیشان اجازه ندارند با هیچ ملت و قومِ دیگر وصلت کنند.   چون آنان طایفه یا قومِ خود را از اقوام دیگر بر تر می دانند، چرا؟  فقط  به این دلیل ارتجاعی که یزیدیها  شیطان پرست هستند، عقیده دارند که ملک طاووس ( شیطان)  اوّلین فرشته خداوند است و خدا او را از جنسِ آتش درست کرده است او  نباید به کسی که از جنسِ خاک ( آدم) درست شده است سرخم کند. او از اینکارسرباز زد و خداوند او را از بهشت بیرون کرد و او هم در مقابل خدا شورش کرده و تا آخر زمان روی حرفِ خودش هم می ماند! شیطان پرستان مصر هم دقیقاٌ چنین فکر می کنند. تنها فرقی که با هم دارند مصریها می گویند که خدا به ملک طاووس اجازه نداد تا از خود دفاع کند.
آری  آرزو، و دعا، دو نو جوان، بر اثر شانسِ بد در این فرقه بدنیا آمدند، امّا در این حصار بسته و به این افکارِ پوسیده  و ارتجاعی وقعی نه نهادند، تابو شکستند و از این فرقه بیرون رفتند امّا در کمال تأسف در این راه بدون هیچ دفاعی جان خود را از دست دادند.
پیروی آن، جلسه به زنانِ سنگسارشده در نظام فاشیستی اسلامی ایران، به یک هزار زنِ کشته شده فقط در یکسال در پاکستان و به شهامت علیا ماجده در مصر اشاره نمود.
همچنین اشاره شد که طبق آمار نیمه و ناقص سازمان ملل سالانه نیم میلیون زن قربانی قتلهای ناموسی می شوند.  بحث پر شوری در گرفت، هریک از شرکت کنندگان گوشه و زوایای مختلفی را باز می  نمودند و درد و معضل جامعه بشری را می کوبیدند. در این مباحث جمع به این نتیجه رسیدند که باید در این رابطه کارهای بیشتر، جمعی تر و اساسی تری انجام شود. این شرایط  کار مشترک را  می طلبد. از جمله نقاشان، مجسمه سازان، فیلم سازان، تائتر نویسان. شعرا، نویسندگان، ادیبان. آگاهانه در این مسیر و دراین شرایط اسفبارِ جهانی در مقابل این فرهنگ عصرحجری و ضد انسانی باید قدم بر دارند، سکوت نکنند. این مرحله از زمان را با نقد تند و تیز و آگانه خود به چالش به طلبند.
نباید گذاشت تا دو باره آرزوها، و دعاهای  دیگر کشته شوند. قتل عامی از انسانها، آنهم از بی دفاع ترین انسانها هر روزه صورت می پذیرد امّا جامعه بشری تکان نمی خورد. این نیازمند عکس العملِ  وسیع  و هر روزه ما و هر انسان شرافتمندی است که به انسان کشی اعتراض دارد، که به زن ستیزی اعتراض دارد، که به مرد سالاری اعتراض دارد، که به این قتل عام پنهانی اعتراض دارد. این اعتراض باید ادامه دار باشد و از هر امکان و فرصتی که دست می دهد باید استفاده کرد، تا بتوان بر فرهنگ ارتجاعی جامعه تأثیر پذیر بود.
 پیشنهاد بسیاری داده شد که از این پس پاتوقِ شهرفرانکفورت روی چه مسائل  مشخصی  کار کند. از جمله جمع گفتند هر آنچه که انسان را آزار می دهد بما ربط دارد و ما درمقابل آن باید  اعتراض کنیم.
این جلسه سه ساعت به طول انجامید. تا برنامه دیگر پاتوق شاد و پیروز باشید. زنده باد انسانیت.
محمدامین کمانگر سه شنبه 31 ژانویه 2012