سالِ نو تبریک به کسانی که سفرۀ خالی را به نظاره نشسته اند!

میلیونها انسان در ایران بهار را به امید سالی پر بار و به امید دگر گونی ریشه ای زندگی، به امید سر نگونی و محوِ شرایطی که آنها را در تنگنای این زندگی  قرار داده است جشن می گیرند.

هم اکنون در شرایطی به پیشواز این سال می رویم که به یمن حضور نظام  کثیف اسلامی ایران فقر و فلاکت  و نابرابری چهار گوشۀ کشور را در چنگا لِ  بی رحم خود می فشارد. در این اوضاع  زمانه نوروز برای بسیاری ازخانواده ها نه تنها معنا و مفهومی ندارد بلکه روزی است که بسیاری از والدین  به علت اینکه آهی در بساط ندارند  خجالت زده بر خود می پیچند و……….. !
در این روز گرمای مهر و محبت بسیاری ازخانواده ها به علت هم آغوشی عمیق با فقر به سردی زمستان می گراید. چون ابر سیاه نظام اسلامی با بارشِ فقر بر روی  خانواده ها  باعث عدمِ خریدِ ابتدایی ترین وسائل این روز شده است. این یعنی  قتلِ بهار وگردن زدنِ عاطفه ها ، یعنی کشتن حقانیت وگرمی خانواده ها، یعنی  به صلیب کشیدن شوق و شادی جوانان. نوروز یعنی گلوی  بغض کرده پدر دست پینه ای  که آرزوهای نیافته اش را با رنگین کمان بهار هم آغوش می کند و قطره های پنهان اشک مادری  که نو بودن و نو شدن را معنا نمی کند و خالی بودنِ سفره نوروز را با دریایی از آرزوهای خفته در دل  به نظاره نشسته است.
33 نوروز در میان حسرت و آه زیر سلطه  نظامی  که بر قتل وترور و شکنجه و فساد بنا شده است.
من سال نو و عید نوروز امسال را به انسانهای تبریک می گویم که جیب های پاره، پاره اشان مدتهاست بوی پولی  را احساس نکرده، به دستهای پینه بسته ای که مدتهاست ترکِ  این دستها  تنِ گوشت و شیرینی را لمس نکرده است. به حرمتِ قطره اشکِ پنهانِ مادرانی که  در گوشه ای خلوت در شرمِ زمانه به  روی زمین می چکد
 و به زندانیان سیاسی ای که در شکنجه گاههای، حکومت خدایان بر روی زمین، سالِ نو و بهارِ آزادی را مشتاقانه می طلبند. 
و همچنین سالِ نو را به انسانهایی تبریک می گویم که در کوچه های تغیر عبور می کنند و با آیه های عشق می گویند مردم چرا اینچنین؟ !
هم اکنون همۀ این مسیر ها به سوی این چرا  راه افتاده است و همۀ کوچه های بن بست را باز می گشاید و با لبخند های عاشقانه خورشید آزادی را به مسیر خود می کشاند و  لحظۀ تاریخ را می سازند.

من اساسا نمی خواستم در باره نوروز امسال چیزی  بنویسم اما با دو انسان شریف در فرودگاه فرانکفورت آشنا شدم که یکی از استان لرستان و دیگری از شهر کرج آمده بودند، آنجا حال و هوای نوروز و فقر مردم را زیر سایه نظامِ اسلامی  به تصویر کشیدند و می گفتند که برای بسیاری از خانواده ها و مردمِ فقیر فقط تاریخ عوض می شود نه هیچی دیگر. این امر مرا واداشت تا در چند جمله به  انسانهایی  سال نو را تبریک بگویم که به قول این  دوستان عزیز اصلا سال جدید  و نوروزی نخواهند داشت.
مگر این رژیم آدم کشِ اسلامی سر نگون گردد، تا ابعاد جنایات سی و چند ساله عریان شود.
محمدامین کمانگر. دوشنبه 19 مارس 2012